GRANDE FINALE van ZO IS HET LEVEN

Het lijkt alweer minuten geleden dat het exclusieve deeltje 3a werd geplaatst van de messcherpe dramady ZO IS HET LEVEN. En hier is alweer deeltje vier! Jets en Karsolien laten er geen gras over groeien en komen met een adembenemende finale die in zijn spanningsopbouw meermalen herinnert aan de Medea van Euripides, verluchtigd met toefjes Proust en een portie Goldoni als kers op de literaire suikertaart. Zet u schrap voor

POSTNATAAL GELUKKIG

(De kantine van voetbalclub F.C. Score in the Hole. Vier maanden later. Consuelo is de prostituee van de club. Vegtelien veegt er de plintjes aan en doet de interne catering. Beiden hangen landerig aan de tap als de scene aanvangt. Clammie van de Crommenhaak komt op, slaakt een diepe zucht en slaat het tweetal van enige afstand gade.)

Vegtelien: Allez dan. Had jij ooit gedacht dat het zo zou eindigen?

Consuelo: Och, verklaar me maar voor gek, maar ergens wel. Mijn oma zei altijd al dat ik voor galg en rad zou opgroeien. En mijn bloedeigen moeder zei altijd: 'Als je God een loer draait, zorgt Hij dat je voor geld naait'. Ze heeft volkomen gelijk gehad.

Clammie: Dames... Het spijt me jullie discussie te onderbreken, maar mijn denkproces moet op gang worden gebracht. En dat wil ik graag doen door een goede jonge jenever te nemen. Maar keert gerust terug tot uw levensbeschouwingen terwijl u mij wat inschenkt. Ik keer dan op mijn beurt weer terug tot het probleem waar mijn hersenen mee worstelen.

Vegtelien: Wat jij wil. Ik vind het geen drankje voor...maar, nu ja...vooruit... (Ze schenkt Clammie een neut in.)

Consuelo: Toch weet ik niet hoe lang we dit vol kunnen houden. Soms komen er hele elftallen tegelijkertijd langs, op avonden dat ik echt even denk: ik zou wel weer eens een leuke theemuts willen borduren en dan pfffft...maar zolang ik ons daarmee in onderhoud kan voorzien en zolang ik hier ben, dulden ze jou ook hier, Vegtelien.

Vegtelien: (bitter) Ik weet het. Maar vergeet nooit dat je dankzij mij je erblijfsvergunning kreeg.

Consuelo: Jaja. Gelukkig is de topscoorder van het tweede in de A-selectie een verdraaid lekker ding en....

Vegtelien: Stop! STOP! Ik verdraag het niet meer! -

Clammie: (kucht) Dames. In afwijking van mijn eerdere geste wil ik toch vragen of jullie het niveau melodramatiek ontzettend willen verlagen. Het stoort en is stuitend.

Vegtelien: Ach man, ga fietsen.

Consuelo: Vegtelien! Wat denk je wel, dit is de enige man van deze club die nog nooit van ons gebruik gemaakt heeft. Koester hem en bek hem niet zo af.

Clammie: Werkelijk? Staan jullie hier ter onzer gebruik? Wat een barbaarsiteit! Ik vroeg me daarbij wel vaak af waarom sommige teams altijd zo verdraaide lang bleven douchen. Als ik dan langs een dergelijke kleedkamer kwam en een gelukzalig gekreun hoorde, dacht ik altijd dat er een overwinningsrukje door de een of ander werd begaan, maar dit!

Vegtelien: Wake up and smell the coffee, Clammie. Hoe oud ben je nu eigenlijk?

Clammie: Morgen word ik vijftien. En hoewel papa wil dat ik ga voetjeballen, kies ik voor het intellect. Ik wil mijn gymnasium afmaken. De staatssecretaris heeft gelijk: leren is heel belangrijk, zeker als je een school kunt vinden van vreemde smetten vrij. Ja dames, ik ben een denker en ik houd niet, zoals ik reeds in een voortreffelijke eerdere monoloog vertelde, geheel en al niet van dramatiek en al dat soort dingen. Geef mij dan maar een babe met een lekkere decolletage. Bij de weg, lieve Vegtelien, zijn mijn ballen al bruin en knapperig?

Vegtelien: (zuchtend) Ik ga wel even kijken. (Ze loopt af.)

Clammie: Heerlijk, zo'n zucht van...

(De deur van de kantine zwaait open. Gerda, in een dramatische outfit alsof ze recht van het podium afkomt, en met haar grime nog op haar toet, maakt haar entree.)

Gerda: (melodramatisch) Ik ben gekomen zodra ik het hoorde.....

Clammie: Bedoelt u daarmee "Ik bereikte mijn gerief zodra het mij ter ore kwam" of wil u uitdrukken dat u dezensweegs gekomen bent nadat u iets gehoord hebt?

Gerda: (kijkt stout naar Clammie) Ik mag jou wel jochie, ik mag jou wel. Als je wil mag je later deze dag deze dame eens op een dinertje trakteren...

(Clammie kijkt bevreemd en haalt zijn schouders op.)

Ik bedoelde natuurlijk dat ik direct hierheen ben afgereisd, zodra ik het vreselijke nieuws hoorde. Is het Cocktail Trio echt niet meer op deze aardkloot?

Clammie: Meid, in welke tijd leef jij?! Of bedoelde je dat de lichamen van de heren van het roemruchte Trio niet meer op deze wereld zijn, en blijkbaar uit het graf gelicht, dan wel uit de urn gezogen, ergens anders ronddwalen. Moet ik daarbij dan metafysische gedachten mee laten tellen?

Gerda: Laat het eten maar zitten, ik ontneem je vanavond, om 20:00, Kruidensteegje 3, de maagdelijkheid! -

Clammie: Te laat, oudje, te laat. Denk je nu echt, dat ik, als kind reeds grootgegroeid op de sportclub van papá, een poel van zwetende sportlichamen en gierende hormonen, nog beschik over iets dat men maagdelijkheid noemt? Ik heb als jonge zonnegod op de voetbaltafel gedanst voor het eerste team, wanneer het, een wedstrijd gewonnen, dampend van overwinning en verhitting terugkeerde in de vertrouwde schoot der vertrouwde voetbalkantine, zuigend en blazend, knabbelend en tonglikkend aan de hete ballen, geserveerd door mij verkleed als pasteiknaapje. Ik heb met ze gelachen en ik heb het innerlijkste der kleedkameren gezien. Mijn bijnaam was Voetbalschoentje. En papá, hij stond het toe. Want ik stond immer garant voor meer dan een brilstand: met mij werd het nooit nnnullll-nnnnulll. Sedert enige maanden dans ik niet meer, omdat ik versneld mijn gymnasium wil afmaken. Maar daarna zal ik terugkeren. Geef me nog een neut, Consuelo. En nu, oud besje, wat zegt ge nu?

Gerda: (rolt met haar ogen) Jongen, ik had je alles gegeven wat je wilde. Maar nu heb je me te ver doorgezaagd. Sorry.

Clammie: Nergens voor nodig. Echte seksuele trek heb ik slechts eenmaal per jaar, en die heb ik tot op heden door mijn jeugdige leeftijd telkens op mijn lieve teddybeer gebotvierd. Een gaatje is snel gemaakt, maar doordat ik in de groei ben werd hij elk jaar strakker. Ik denk niet dat u dat gevoel kunt evenaren.

Gerda: Wat zeg je me nou, brutale jongen? Vind je een gevuld beest seksueel aantrekkelijker of in ieder geval beter in staat je te doen plezieren dan een vrouw van vlees en bloed? Heeft je teddybeer ook zulke mooie ronde vormen?

Clammie: (drinkt zijn tweede neut leeg) Uw rijke natuur valt op, het kan niet ontkend worden. Schenk me er nog eentje in, Consueeltje. Als u echter meent dat ik u de ins en outs uit de doeken ga doen van hoe ik mijn teddy wel eens laat stuiteren op de punt van mijn kroontjespen, of hoe ik - als papá even niet oplet - met ons muilezeltje door het land trek voor een veel geld opbrengende Reve-adaptatie in de theaters van ons land, dan hebt u het mis. Ik heb u daar overigens al wel eens mogen ontmoeten, is het niet? U staat tegenwoordig in die stringente kluchtjes van Smelman van Droesem, is het niet? Aardig. Heel aardig. Maar ik moet u toch onomwonden zeggen: u hoereert zichzelf uit als

kunstenares. En dat blief ik niet! Driewerf bah! (Hij geeft Gerda een stevige mep, waardoor hij haar pruik af slaat. Uit de pruik rolt een opgerold negatief. Deze rolt met een boog tot achter de toog alwaar Consuelo hem opraapt.)

Gerda: NEEE! Bekijk hem niet! HIER ERMEE!

(Consuelo rolt hem uit.)

Gerda: Ik smeek je! DOE HET NIET!

Clammie: Machtig interessant dit. Machtig!

Consuelo: Eens zien wat we hier hebben. (Ze rolt het negatief uit en houdt hem in het daglicht. Op het achterdoek wordt het negatief geprojecteerd. Het publiek ziet het nu ook. We zien een diner tussen twee personen die we gelijk herkennen: het zijn Huub Grolpapper en Bozo de Clown. Een volgende foto toont wat er op tafel ligt. Het is het lichaam van Grendalien, die nogal sip kijkt. Ze is bedekt met vruchten, spinazie, kwarteleitjes, druiven, tappenade, kreeftencompôte en wat dies meer zij. Telkens meer foto's tonen ons hoe de twee heren het voedsel van de op een zilveren schaal opgediende Grendalien eten. Op de laatste foto is duidelijk te zien dat ze huilt. Huub Grolpapper heeft haar daar in zijn armen en kust haar welgevormde rechterborst. Bozo de clown lijkt intussen zijn grime bij te werken.)

Consuelo: OooH! (Ze barst in snikken uit.) Oh Huub. Huub.

Gerda: Ik had het je nooit willen tonen, Consuelo. Nooit. Nooit. (Ze snikt het uit.) Nooit.

Clammie: Mag ik iets vragen?

Gerda: Vraag maar raak. Het is nu allemaal toch zinloos.

Clammie: Wat doet papá op die foto's met die clownsmake-up op?

Gerda: Mag ik jou iets vragen kleine intellectueel? Ben je blind ofzo? Enfin, papa is daar zijn grime aan het bijwerken.

Clammie: Stuitend en onnodig. De toon die u useert! Natuurlijk zie ik dat, maar ik bedoel... Ik ken mijn vader niet als succesvol of onsuccesvol circusartiest. Zelden heb ik hem flauwe lolligheden horen verkopen, en nimmer heeft een handdruk met hem geleid tot een straal water uit een bloem op zijn corset welke mij dan in het oog trof. Nee, zo ken ik hem niet.

Gerda: Kleine vriend. Je weet duidelijk niet wat of wie je vader is.

Clammie: Jawel. Die man daar, dat is mijn vader. Hij is een mens. Nog meer stupide opmerkingen?

Gerda: Ja hoor, als je wilt: de slurf van een olifant is ook zijn piemel; bitterballen kunnen in de magnetron; er is een tiet van komen en een tiet van aan je gerief raken. Zo goed, jongmens?

Clammie: Touché, old timer. Geef me nog maar een neut, Consulentje.

Consuelo: (bitter, terwijl ze Clammie een jonge inschenkt) Overigens heeft een handdruk met jouw vader geleid tot een heel andere straal, maar voor dat soort verhalen ben je nog veel te jong.

(De deur slaat wederom open. Sheila komt binnen, in een welhaast aan flarden gereten politiepak. Ze puft en huft heigend naar de tap.)

Sheila: Poeh, ik kan geen pap meer zeggen. Jemig jemig jemig. Mag ik even van uw telefonade gebruik maken? Ja, dank u. Ik ben trouwens politie dus ik hoef het niet te vragen. (Ze draait een nummer.) Ja..ja heee, sweety. Ja, ik sta hier op de voetbalclub met die semi-beroemde aan lager wal geraakte kluchtenactrice uit het ongesubsidieerde genre, met een schoonmaakster uit verweggistan en een iets wat er uitziet als een vroegoude, maar toch heel jonge gigolo. Kun je me even op komen halen? Ik heb net een loooooooong weekend met Huub Grolpapper overleefd - wiens beeltenis vreemd genoeg hier wordt geprojecteerd op een achterdoek as we speak - en ik heb niet genoeg cash voor een taxi.....Okidoki.... Iiisssss gggooed. Zie je zo... (Ze legt op.)

Clammie: U noemt mij een gigolo?

Sheila: Jongeman, hebben jouw ouders je nimmer verteld dat het onbeschoft is om met andermans telefoongesprekken mee te luisteren? Dat is hetzelfde als in een hotel de deuren afgaan tot je een deur hebt gevonden waarachter een orkaan van gekreun hebt gevonden. De orkaan zegt je: "Hey, daar wordt de liefde bedreven." En om dan te besluiten om keihard met de man van het stel mee te kreunen. Zoiets doe je gewoonweg niet.

Consuelo: Ik schenk de jonge heer er nog maar één in, hij ziet eruit alsof hij er een kan gebruiken.

(ze schenkt hem in)

Clammie: Bedankt, Consuelo. Ik heb geen weerwoord, ze nemen tegenwoordig elke blondine met verscheurde kleding aan bij de politie neem ik aan. Een herseninhoud is niet vereist, zolang de beha-inhoud maar geramd zit. Och, er valt wat voor te zeggen. Hoeveel van de criminelen is immers man, en hoeveel mannen kunnen weerstand bieden aan een prachtige dame, met twee ferme borsten? Ik geloof dat ik hier wel achter sta.

Sheila: Jij staat meestal achter de mannen. En zij nog vaker achter jou.

Clammie: Touché, Butch. Hé, is mijn glas alweer leeg? Schenk hem nog maar eens vol, Connexions.

Gerda: Kan dat irritante Couperusjongetje niet even uitgezet worden? Ik heb genoeg van zijn praatjes. En jij, politiepram, vertel eens wat meer over die Huub Grolpapper. Want hij heeft mijn dochter laten stikken, hij heeft de door mij persoonlijk illegaal over de grens gesmokkelde hulp voor halve dagen gehad, hij...

Sheila: Nu heb ik u waar ik u hebben wil. U heeft zojuist bekend dat u aan mensensmokkel doet. (Ze slaat Gerda in de boeien.) Kom maar mee naar het bureau.

Gerda: Verroest. Ze heeft me weer tuk.

(Gerda en Sheila af.)

Consuelo: (zingt) Hasta las canciones

me salen hoy tristes.

Esta seguirilla que era de mi madre

sabe lo que dice

Clammie: Juffrouw, u heeft een gulden stem. Sterker nog, ik zou er een euro of wat over hebben die nogmaals te horen. Maar wilt u zo vriendelijk zijn om mij een lucifer te geven, dan kan ik mijn pijp gaan roken. En als je dan toch bezig bent, doe nog eens een goede neut!

Consuelo: Natuurlijk. Hier (ze geeft hem de lucifer), en hier. (Ze geeft hem een neut. Clammie begint zijn pijp te stoppen en zet een pilotenzonnebril op. De lichtbruine glazen laten zijn ogen nog zien).

Clammie: Smak, smak! Mag ik u vragen nog eens zo'n heerlijk moppie te zingen? Een fijne aria van een componist uit uw moederland zou mij zeer verheugen. Dat versnelt evenals de neuten en de tabak het denkproces. Want nu buig ik mij over de vraag of mijn ogen en hersenen soms gekje met mij spelen. Is dat daar mijn vader wel?

(De deur van de kantine gaat open en weer dicht.)

Nee, toch niet. Het was slechts de wind. We kunnen niet anders dan wachten... wachten op het onmogelijke dat nooit gaat gebeuren. Nooit. NOOIT! Nooit, zeg ik je, Condrelo. Oh meid, ik heb een bloody mess van mijn leven gemaakt. Mijn vader heeft me ooit geprobeerd te verkopen aan Benno Broekpony en Robbert Knelverschijnsel. Maar nadat ze me een week in huis hadden gehad op de proef, beviel het ze toch niet. Mijn promiscuïteit was spreekwoordelijk en toen ik ook nog eens hun met veel tranen bijeen gespaarde boerderijtje in de hens had gestoken met hun favoriete poedel er nog in was het hek van de dam en stuurden ze me vijf weken later toch weer terug naar de voetbalclub. Oh, schenk er nog eentje in, Condrelo. Ik ben zo ongelukkig. Ik heb zojuist moeten toezien hoe ze mijn moeder in de boeien hebben geslagen en denk maar niet dat die ooit nog vrijkomt als ze weten wat die allemaal op haar kerfstok heeft. Maar ze was stomdronken toen ze me baarde, dus ze weet niet eens of ik haar kind ben. Ik heb wellicht broers en zussen, maar ik zal daar nooit achter komen. En als klap op de vuurpijl heb ik ook nog door die dronken vrouw die zich niet mijn moeder waant, een groot Christuskruis op mijn borst en rug getatoeëerd. Direct na mijn geboorte heeft ze mij naar zon verfoeilijk etablissement gebracht alwaar ze mij opsierden met deze tekenen. Hoewel dit wellicht nog fashionable kan zijn als ik de hardrockscene was ingegaan, is de tekst die van mijn linker lies naar mijn rechter lies loopt, ronduit afgrijselijk. Daar staat te lezen: Zie, gij zijt schoon, Mijn vriendin! zie, gij zijt schoon; uw ogen zijn duiven ogen tussen uw vlechten; uw haar is als een kudde geiten, die het gras van den berg Gileads afscheren. Uw tanden zijn als een kudde schapen, die geschoren zijn, die uit de wasstede opkomen; die al te zamen tweelingen voortbrengen, en geen onder hen is jongeloos. Uw lippen zijn als een scharlaken snoer, en uw spraak is liefelijk; de slaap uws hoofds is als een stuk van een granaatappel tussen uw vlechten. Uw hals is als Davids toren, die gebouwd is tot ophanging van wapentuig, waar duizend rondassen aan hangen, altemaal zijnde schilden der helden. Uw twee borsten zijn gelijk twee welpen, tweelingen van een ree, die onder de leliën weiden. Totdat de dag aankomt, en de schaduwen vlieden, zal Ik gaan tot den mirreberg, en tot den wierookheuvel. Geheel zijt gij schoon, Mijn vriendin, en er is geen gebrek aan u. Nu ja, probeer daarmee maar eens op de basisschool een fijne meid mee op te pikken! Nee mijn leven is geen pretje Consuelo. maar ach, zolang onze fijne mensheid de alcohol blijft produceren, valt er wel te leven. Ik drink om te leven, en om te leven drink ik! Consuelo, doe nog eens neut!

Consuelo: Komt eraan!

Clammie: Ach, waarvoor dient bestek nog in dit levenloos bestaan, ik blender al mijn

vaste voedsel tot een natte pap. Elke ochtend slobber ik zo tweeduizendhonderdvijfendertig kilocalorieën naar binnen. Let wel, het zijn kilocalorieën, niet calorieën, wat de volksmond maar al te vaak zegt. Ironisch toch dat dit nutteloze bestek desondanks nog wreder wordt gemaakt. -

Consuelo; Op mijn linkerbil staat slechts 'Welcome in Trinidad, pretty boy.'

Clammie: Och heden.

Consuelo: Op mijn rechter echter staat

En Valencia estaba el Cid y los que con él son;

con él están sus yernos, los infantes de Carrión.

Echado en un escaño, dormía el Campeador,

cuando algo inesperado de pronto sucedió:

salió de la jaula y desatóse el león.

Por toda la corte un gran miedo corrió;

embrazan sus mantos los del Campeador

y cercan el escaño protegiendo a su señor.

Fernando González, infante de Carrión,

no halló dónde ocultarse, escondite no vio;

al fin, bajo el escaño, temblando, se metió.

Diego González por la puerta salió,

diciendo a grandes voces: «¡No veré Carrión!»

Tras la viga de un lagar se metió con gran pavor;

la túnica y el manto todo sucios los sacó.

En esto despertó el que en buen hora nació;

a sus buenos varones cercando el escaño vio:

«¿Qué es esto, caballeros? ¿ Qué es lo que queréis vos?»

«¡Ay, señor honrado, un susto nos dio el león».

Met daaronder een uitleg van waar het hier om gaat, die speciaal ingetatood werd toen men vernam dat ik naar Nederland zou verhuizen. Daar staat: Cantar de Mio Cid of El Poema del Cid is een Spaans heldendicht uit de tijd van de reconquista, de herovering van het zuiden van Spanje in de middeleeuwen. De hoofdpersoon, Rodrigo Diaz de Vivar, heeft echt bestaan, maar de gebeurtenissen in het gedicht zijn geromantiseerd en maken hem tot een ideale (kruis)ridder. Het centrale thema is eer en het weer verwerven van verloren eer. Ik bedoel maar.... You have just sent a nudge.

Clammie: Consuelo, we hebben een hoop in gemeen jongedame. Ik mag je zeer! Ik mag je heel erg, zo te zeggen. Heb jij ook dat als je naar de Verenigde Staten afreist en je je voorstelt dat ze je Mister Chowder gaan noemen? Hoewel, jij bent natuurlijk geen Mister, noch heb je gezichtsbeharing die daarop zou kunnen duiden. Nee, ik trek mijn vraag in. Desondanks, mijn vragen stapelen zich op. Hoe lang kan een mens in godsnaam doen over het nakijken van een paar ballen? Nu ja, ik geloof het wel, om de honger wat te verjagen, zou je me een neut willen inschenken liefste?

(Plotsklaps een vreselijke crash. Huub Grolpapper zakt door het dak.)

Huub: Ik ben Huub Grolpapper, onwaarschijnlijk aantrekkelijke held. Vrees niet, jonge gigolo. Ik ben hier om je te redden uit de sleur van je Gooische puberleven. En we doen het hele programma: het in de armen nemen, het aan de semi-behaarde afgetrainde borst drukken, de kus op het balkon, het zwieren aan de lianen richting de witte Mustang met Batmobiel-gadgets en dan het lange week in San Francisco, waar ik, als ge maar niet naar mijn naam vraagt, uiteindelijk mijn masker zal afdoen en ge zult zien dat ik nog mooier ben dan ik lijk! Maar eerst! Geef mij toch een hand!

Consuelo: Het is niet meer dan een tussenoplossing. Maar ik zou ervoor gaan, jonge vriend!

Clammie: Ze heeft helemaal gelijk. Neem me. Neem me mee. Neem me mee, Grolpapper!

(Huub springt met Clammie in de armen door een ander raam naar buiten. De jingle zet in, maar wordt al snel treurig weggedraaid. Door de deur keert Clammie terug. Hij kijkt bedroefd. In zijn hand houdt hij het masker van Huub Grolpapper.)

Clammie: Ik...ik...was te ongeduldig....nu, nu ben ik....om zeep....(Hij zakt in elkaar en vergaat direct tot stof, dat door het raam naar buiten vliegt.)

Consuelo: Vegtelien!? Vegtelien?! Moet je eens komen kijken. Herken jij ook de incisie die gemaakt is onder de linkerborst van de dame op dit negatief. (ze houdt het negatief omhoog in het licht zodra Vegtelien opkomt.)

Vegtelien: (loopt wit weg) Ja....Ja... Maar dat is... De incisie van... Dokter... Dokter… Dokter Love.... De enige man van wie ik ooit gehouden heb. (Ze valt in een onmacht en blijft liggen. Een enorme knal en rookwolken. De geest van Piggy Hamakers zweeft naderbij.)

19 Mei 2010 Permanente link Google Feed MSN Reporter