The Ladies Who Brunch: Huub's twaalf-en-eende

Oersterke superheld Huub Grolpapper beweegt zich in de delicate wereld van kunst en liefde in het broeierige Badhoevedorp. Een erkend miskend kunstenaar worstelt met Baudelaire, zijn broze dochter lust er wel pap van, een rijpe vrouw houdt het maar drie weken vol en een gevoelige, doch sterke jongemannenziel lijkt de speelbal te worden van dit alles, omdat zijn aquarobicsklas hem niet toestaat een geölied privéleven te leiden. Huub to the rescue in:

THE LADIES WHO BRUNCH

(Het Museum voor Schone Kunsten in Badhoevedorp. Tipp Vinketering loopt rond tussen een collectie moderne schilderijen met een catalogus in de hand.  Caress van der Graft, een modieus geklede, glamourvolle vrouw nog net aan de goede kant van de vijfenveertig, loopt ook rond en gaat helemaal op in de moderne kunst om haar heen. Ze uit zich intens en gemeend over het werk om haar heen.)

Caress: Ja, dit is nu een echte Woldemar Sneefstra. Die kleurschakering. Het zo gewaagde onderwerp dat door zijn poëtisch touché toch weer zo zacht en acceptabel wordt. Het heerlijke chiaroscura, dat ineens toch weer zo modern aandoet... Het is briljant. Niet leeg. Nee, toch briljant, maar ook zo vol gevoel. Een schreeuw om liefde bijna.... (Tipp kijkt lichtelijk fel op naar Caress en loopt op haar toe.)

Tipp:  Mag ik u vragen waar u deze wijsheid vandaan haalt? A la, het is een Sneefstra, maar een schreeuw om liefde… Natuurlijk, het kan zo zijn, maar weet u daar nou van? Een schreeuw om liefde. Dat snappen vrouwen niet, dat zijn maniakaal emotioneel manipulerende dictatorinnen. Een man die zijn hart openlegt voor een vrouw, die sufferd mag wel uitkijken! Want hij is niet wat ze zoekt, ze zoekt iets meer avontuur wat ze vindt bij Bennie, maar Bennie is... boehoehoehoe... zo wild af en toe. Hij begrijpt haar niet, en dat kan de liefdeschreeuwer wel, maar ja, die is te rustig voor haar. Te lief. Die belt ze wel als ze problemen heeft. Ondertussen negeert ze keihard de schreeuw, en gaat haar eigen hersenspinsel over hoe liefde moet zijn achterna. Of nee, het is niet haar eigen hersenspinsel, maar dit van vele generaties vrouwen. Maar goed, het is wel een Sneefstra. (Hij schudt haar de hand.) Tipp Vinketering.

Caress: Wow! Ik ben...

Tipp: Jaja, Caress van der Graft, de befaamde televisieactrice. Hoe vond je me?

Caress: Dat je die hele tekst van die monoloog onthouden hebt...knap hoor! Ja, ik was gewoon op zoek naar een man met niet alleen een lekker lijffie op de foto, maar zeker ook brains. Vandaar dat ik om zo'n lang wachtwoord vroeg voor onze blind date. Om zeker te weten dat je het kon onthouden. Dat jij het was. Dat je ook hersens hebt. Want ik ga voor jongere mannen, maar ze moeten niet dom zijn. Maar jemig, zou jij die hele tekst nog een keer kunnen zeggen als het moest?

Tipp: Ja hoor, kijk maar: Mag ik u vragen waar u deze wijsheid vandaan haalt? A la, het is een Sneefstra, maar een schreeuw om liefde. Natuurlijk, het kan zo zijn, maar weet u daar nou van? Een schreeuw om liefde. Dat snappen vrouwen niet, dat zijn maniakaal emotioneel manipulerende dictatorinnen. Een man die zijn hart openlegt voor een vrouw, die  sufferd mag wel uitkijken! Want hij is niet wat ze zoekt, ze zoekt iets meer avontuur wat ze vindt bij Bennie, maar Bennie is... boehoehoehoe... zo wild af en toe. Hij begrijpt haar niet, en dat kan de liefdeschreeuwer wel, maar ja, die is te rustig voor haar. Te lief. Die belt ze wel als ze problemen heeft. Intussen negeert ze keihard de schreeuw, en gaat haar eigen hersenspinsel over hoe liefde moet zijn achterna. Of nee, het is niet haar eigen hersenspinsel, maar dit van vele generaties vrouwen. Maar goed, het is wel een Sneefstra.

Caress: Wow, helemaal identiek, met taalfouten en al! I'm impressed. Maar babe – mag ik je babe noemen? - zullen we weg gaan? Ik heb namelijk helemaal NIKS met kunst eigenlijk...

Tipp: Hihi, ik evenmin.... Dit lijkt wel alsof er een grafwerker zijn schop met halfvergane ledematen en aarde tegen een canvas aangekwakt heeft.

Caress: Nou, dat vind ik dan weer minder. Maar wees gerust hoor, het is nog geen afknapper. We gaan.

Tipp: Oké.

(De twee vertrekken, het toneel wordt zwart. Als het licht weer aangaat, komt er een schaarsgekleed meisje met een groot bord in haar handen het toneel opgelopen. Op het bord staat te lezen: "Drie weken later". Tipp en Caress komen gearmd opgelopen.) -

Caress: Babe, ik heb je speciaal hiermee naartoe genomen: herinner je je het nog? Dit is de plaats waar onze amour fou zijn aanvang nam. Ons eerste afspraakje.

Tipp: Hemel ja! Het is alweer even geleden, maar er staat me weer iets van bij... Ik weet nog hoe we de schilderijen haatten en ik zei:  Dit lijkt wel alsof er een grafwerker zijn schop met halfvergane ledematen en aarde tegen een canvas aangekwakt heeft. En hoe we afspraken met het wachtwoord: Mag ik u vragen waar u deze wijsheid vandaan haalt? A la, het is een Sneefstra, maar een schreeuw om liefde. Natuurlijk, het kan zo zijn, maar weet u daar nou van? Een schreeuw om liefde. Dat snappen vrouwen niet, dat zijn maniakaal emotioneelmanipulerende dictatorinnen. Een man die zijn hart openlegt voor een vrouw, die sufferd mag wel uitkijken! Want hij is niet wat ze zoekt, ze zoekt iets meer avontuur wat ze vindt bij Bennie, maar Bennie is... boehoehoehoe...  zo wild af en toe. Hij begrijpt haar niet, en dat kan de liefdeschreeuwer wel, m aar ja, die is te rustig voor haar. Te lief. Die belt ze wel als ze problemen heeft. Intussen negeert ze keihard de schreeuw, en gaat haar eigen hersenspinsel over hoe…

Caress: Jajaja...het was overigens 'ondertussen' en niet 'intussen'.

Tipp: Niet.

Caress: In de allereerste, oorspronkelijke versie wel. Maar dat terzijde. Luister Tipp, het waren drie heerlijke weken. Puur fysiek was het grandioos. Je bent vet lekker, goed gebouwd en je bent een dynamo in bed. Ik zoek echter nog net iets meer. Het is over.

Tipp: Maar.... dit is een grapje zeker? Toen ik je gisteravond beestachtig hard Couperus voorlas, toen, ja, toen..... je bezwoer je liefde aan mij.

Caress: Klopt, maar ik ben een vrij meisje. Dat lees ik in de boeken van Ronald Giphart, Heleen van Rooyen en de alom geprezen debutante Jette van der Meij. En daarom doe ik wat vrije meisjes doen: neuken, neuken, neuken, neuken, gay best friends maken

en gigantisch hard neuken. Jij was leuk, maar niet voor lang.

Tipp: Halllooooo! Ik dacht dat je een inhoudsloze doos was, maar je hebt even verzwegen dat je verdomd goede literatuur las. Nou ja, het maakt toch niet uit, je bent niet meer mijn meisje.

Caress: Exact. Moet je nu niet gaan huilen ofzo?

Tipp: Nee hoor. Ik kan wel leven met de gedachte dat ik je waarschijnlijk HIV gegeven heb in die drie weken tijd.

Caress: O. Oké.

Tipp: Nee hoor, grapje... Hahahahaha.

Caress: Oh. Oh....ow...hahahahahahahahahahahahahaha! Kostelijk!

Tipp: Ja , leuk hè? Het kan helemaal niet, want die zeven keer dat ik je de afgelopen weken heb bedrogen met een ander droeg mijn jongeheer keurig een jasje.

Caress: Huh? Wanneer heb jij daar dan tijd voor gehad?

Tipp: Als jij even naar de Albert Heijn was.

Caress: Echt? Wow! Man....jij bent een machine! Nu ja, afgezien van dat nare Kellendonkiaanse grapje vond ik je verder een hele leuke vent hoor... Maar wat voor meisjes waren dat eigenlijk?

Tipp: Van Snarkey Immediate Satisfaction, het esscortbedrijf bij jou om de hoek. Hun slogan: "Een wip in een wip is net zo hip."

Caress: Okay. Nu ja, terug naar het onderwerp. Het is dik uit tussen ons.

Tipp: Mag ik de sieraden houden?

Caress: Tuurlijk. En de Jaguar ook.

Tipp: Cool! Dan mag je van mij die troep houden.

Caress: Troep?

Tipp: Ja, die Couperus, Kellendonk, Borderwijk, Mulisch, Vestdijk, Wolkers, Vinkenoogromannetjes.

Caress: O.

Tipp: Ik wil ze ook wel meenemen, maar dan gooi ik ze gewoon weg.

Caress: Nee, dan gooi ik het zelf wel weg.

Tipp: Mooi.

(Een stilte valt tussen de twee. Tipp loopt weg en gaat wat schilderijen bekijken. Caress blijft weifelend achter.)

Caress: Dus.... Je vindt het helemaal niet erg?

Tipp: Nee hoor. Ik heb altijd Van Snarkey nog.

Caress: O.

Tipp: En anders de wekelijkse zwempartijen in bejaardentehuis "De Haakpegel" wel.

Caress: Maar je denkt toch nog wel eens aan me?

Tipp: Mwoa..... Denk het niet hoor. Zeg, dit werk is eigenlijk zo slecht nog niet.

(Woldemar Sneefstra komt op. Hij is een bedaarde, ietwat oudere heer met een brilletje op en grijs haar.)

Sneefstra: Dank u, jongmens. Ja, het is altijd zo bij mijn werk dat het op het eerste gezicht in de smaak valt bij het kijkerspubliek. Dat blijkt telkens maar weer. Weet u wat de inspiratie was voor dit schilderij?

Tipp: Geen idee, old timer. Het deed me denken aan iets wat een doodgraver tegen het doek had gekwakt.

Sneefstra: Zeer interessant. Maar de inspiratie was het gedicht 'Correspondances' van Baudelaire:

La nature est un temple où de vivants piliers

Laissent parfois sortir de confuses paroles

L'homme y passe à travers des forêts de symboles

Qui l'observent avec des regards familiers.

Comme de longs échos qui de loin se confondent

Dans une ténébreuse et profonde unité,

Vaste comme une nuit et comme la clarté,

Les parfums, les couleurs et les sons se répondent.

Il est des parfums frais comme de chairs d'enfants,

Doux comme les hautbois, verts comme les prairies,

—Et d'autres, corrompus, riches et triomphants,

Ayant l'expansion des choses infinies,

Comme l'ambre, le musc, le benjoin et l'encens,

Qui chantent les transports de l'esprit et des...

Jemig, wat was het laatste woord nou? Verdikkeme! Daar kan ik gewoon niet tegen.... Et des...et des....POTVERDOMME!!!! (Hij rukt het schilderij van de muur en trapt het kapot.)

Caress: Jezus man, doe eens normaal. Zo'n kutgedichtje van de een of ander.

Tipp: Laat hem! Het kunstwerk is nu misschien nog meer eigen. Meer Sneefstra dan eerst.

Sneefstra: ET...... DES................ GLOEIENDE.......... ET.......................... DES..... (Hij trekt langzaam wit weg.)

Caress: Ik vind het maar aanstellerij. Verdomme man.

Tipp: Jij snapt niet dit niet. Jij snapt kunst niet. Literatuur, dat geloof ik wel. Daar ben ik van overtuigd dat je een expert erin bent. Maar beeldende kunst, dat snap jij niet.

Sneefstra: VERDOMME. STINKENDE PUTHOPEN..... GROTE VIEZE.....

Caress: Nee, dat snap ik inderdaad niet. Weet je waarom? Ik gebruik mijjn common sense.

(Sneefstra pakt een ander doek van de wand en mept dit over het hoofd van Caress heen. Het doek scheurt en haar hoofd komt er doorheen. Ze wankelt en zakt in elkaar.)

Sneefstra: Common sense, common schmens... burgertrut!

(Hij staat na te hijgen als een teder, niet onknap meisje opkomt. Het is zijn dochter, Capucine Sneefstra.)

Capucine: Vader....vader....kom toch tot rust.... (tegen Tipp) Sorry,

soms heeft hij dit. Vader, neem je medicijn in... Excuus meneer, ik hoop dat uw moeder snel weer bij zinnen komt.

Tipp: Ze is mijn moeder niet. Ze is mijn ex van de afgelopen drie weken en ze heeft me net gedumpt.

Capucine: Jemig, dat is ook niet aardig. Zo'n aantrekkelijke man als u... Ik zou nooit... Nu ja, dan heeft ze haar verdiende loon. Vader, waarom was je zopas weer zo woest.

Tipp: Hij wist het einde van zijn gedicht niet meer.

Sneefstra: (briesend) Comme l'ambre, le musc, le benjoin et l'encens,

Qui chantent les transports de l'esprit et des... Verhip! Ik weet het weer: Qui chantent les transports de l'esprit et des SENS! Des sens! Des sens! O, wat is het leven heerlijk! (Hij danst in het rond en grijpt Tipp voor zijn rondedans.)

Capucine: Hihi, mijn vader is altijd een beetje uitbundig, knappe meneer...

Tipp: Dat is geen zonde hoor. Ook hij is onderdeel van de natuur, een tempel van bezielde zuilen. En soms laten die hun stemmen in verwaaring opgaan. De mens doorkuist dit woud waar symbolen schuilen en die hem met vertrouwde blikken gadeslaan. 

Capucine: Oooh, wat verwoordt u dat mooi.

(Tipp wurmt zich los uit de handen van de nog altijd dansende Sneefstra.)

Tipp: Zeg eens meisje, wat doe je later deze avond?

Capucine: (blozend) Ik ben....vrij. Wilt u mij uit dineren nemen, knappe meneer?

Tipp: Jazeker, laten we zeggen dat ik je om een uur of acht ophaal.

Capucine: Weet u waar ik woon?

Tipp: Nee, dat vertel je me zo denk ik wel. Maar.... SHOOT... ik kan vanavond niet, ik moet aquarobics geven in "De Haakpegel". Shoot, shoot, shoot. Hoe los ik dat nu op?

(Een jingle klinkt op in de galerij. Sneefstra stopt met dansen en Caress komt bij en staart met een lege bik naar het plafond.)

Jingle: Daar heb je Huub! Huub! Huub! Heb je je agenda verkeerd gepland, dan is daar nog altijd die fijne vent. Huub, Huub, Huub! Hij lost elk probleem op, zelfs één met een bejaardengruup, gruup, gruup

(Huub Grolpapper komt omhoog uit de vloer.)

Huub: Wat is er aan het handje, mensen?

Capucine: Huub, ik heb net deze man ontmoet. Hij is de knapste man die ik ken sinds Waldemar Torenstra. Waldemar Torenstra. Ik wil met hem uit en hopelijk daarna de geslachtsdaad verrichten tot in de kleine uurtjes van de ochtend, waarna we een champagneontbijt doen en elkaar vervolgens nog een keer helemaal naar China neuken. Maar ik kan niet, want ik moet bejaardenhydrobics geven vanavond.

Huub: Och meid, die klas neem ik wel even van je over hoor.

Capucine: (omhelst hem) Oh Huub, je bent geweldig. En je bent een schat. Kom dinges, we gaan! (Ze grijpt Tipp bij de arm en rent met hem af.)

Huub: Zo. Huub heeft het weer opgelost. En Tipp, jouw aerobicsklas neem ik ook wel over. O, hij is al weg.

(Hij verdwijnt weer in de vloer. Caress is opgestaan en haalt een doek van de wand. Ze slaat het over Sneefstra's hoofd heen.)

Caress: Ziezo, die had je nog tegoed.

(Hij pakt ook een doek en slaat dat over haar hoofd heen. Zij op haar beurt ook weer. En hij ook weer en zo verder. Het doek valt.)

Naam
	(typ de letters en cijfers over)
E-mail