<< vorige | Hoofdmenu | Volgende >> Schoh-la-la 2b: Not tut ein Held...
De scholierenmusical loopt helemaal vast. Onze vriendjes zijn naarstig op zoek naar een knappe jongen voor de hoofdrol, omdat Frank allengs minder voldoet....
Senilica: Scènewisseling. Een tropisch eiland. (Twee stagehands zetten een plastic palmboom neer.) Dames en heren. We bevinden ons op Hawaii. Nadat Molly en haar vriendje zijn gescheiden, nemen haar vrienden haar mee naar Hawaii. Nadat ze op het vliegveld gered is van een opdringerige jonge en vooral knappe man, valt ze hopeloos voor Frank. Frank probeert te herstellen van het verlies van zijn oom, tante, grootvader, grootmoeder, moeder, vader, stiefvader, stiefmoeder, hond, broer en nicht. Hoe dan ook, wanneer Julia's liefde voor haar ex Senilica haar dwingt tot het afwijzen van Frank, ziet hij geen reden meer om hetero te blijven. Zijn in het gehele stuk onderdrukte liefde voor Timo, die zijn beste vriend is, komt in ene naar boven. Terwijl de drie Postnatale Vrouwen proberen het verschil tussen kruisverband en maandverband te doorgronden, hoort Julia van Franks drastische keuze. Het is nu aan Julia om hem te overtuigen dat haar punani de way to go is. En dat gaat met de hulp van die ene persoon wiens naam ze vergeten was maar die wel telkens opduikt in haar dromen en waarvan ze dan denkt "Goh, ik hem hem ergens van, maar hoe heet die jongen nou." We beginnen...
(Julia komt op.)
Julia: Haaaaaaaaaaaaaaaaaai, ik ben Julia en het draait nu om mij.
Molly: Kutjesmur!
Julia: (zingt a capella) Ik ben zo alleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen,
want mijn vrindje ging heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen,
deed het eerst nog met Molly
likte haar als een lolly
zoog aan haar als een speeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen.
(De muziek zet in.)
Maar hij is homo nuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu,
En dat vind ik wat cruuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu...
(Molly duwt Julia in de orkestbak. Luid gekraak.)
Molly: En ajuuuu parapluuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu.... Ja mensen, ik Molly, neem toch weer het voortouw, want mijn moeder maakt de film en dan cut ze die kut van een Julia er anders toch uit dus nu doe ik het zelf weer. Da's ook leuker voor de continuïteit. Gaan we de scène nog doen waarin ik door die opdringerige heterocreep wordt aangevallen?
Senilica: Die hele knappe bedoel je?
(De drie Postnatale Vrouwen komen opgerend.)
Eerste: Moeten we al?
Tweede: Ja? Moeten we al?
Senilica: Nee, het is nu tijd voor de knappe hetero.
(Frank komt opgerend.)
Frank: Was ik nodig?
Senilica: Nee, de knappe heteroman.
Frank: Treksel Tevroegman? Maar die is er niet, die had een epileerafspraak. Maar hij kwam wel naar het feest.
Molly: Maar ik wil die scene met die hunk doen!
Senilica: Ja, hoe lossen we dat nu op?
(Griso Besterveld komt uit het publiek. Hij is het prototype van de knappe heteroman.)
Griso: Zal ik het dan een beetje a l'improviste doen?
Molly: O Griso ja... Bovendien: de mensen zijn je titelrol in 'Egmont - de musical - op de klas een bonte avond nog niet vergeten, of wel soms mensen?
(Applaus.)
Senilica: (tegen Molly) Dat zeg je alleen maar omdat jij altijd klotskledderdeklieder van hem wordt...
Molly: So what, jaloerse rugridder!
Monsieur Boursin: (vanuit de orkestbak) Riep iemand mij? Ik ben even mijn bovengebit aan het verzamelen hier.
Senilica: En zo gaat het verhaal verder. Molly, take it away gurl. (De muziek zwelt aan.)
Molly: Ik pak hier een zwarte koffer. Die daar op de loopband staaaaaaaaaaaaaaaaat.
Ja, ik pak, hieeeeeeeeeeeeeeeeeer, een zwaaaaaarte ko-ho-ho-ho-ffer. Die daaaaar ooooop de loooopband staat.
Griso: Pardon mevrouwtje! Zullen wij eens lekker van bimmelingeding, rim-a-rim gaan?
Molly: IEUW! Een vieze man!
Griso: Het was aan je gebleekte hol.
Rim-a-rim-a-rim-a-rim, rim-a-rim-a-rim-a-rim.
Daar likte ik mijn mond vol.
Rim-a-rim-a-rim-a-rim, rim-a-rim-a-rim-a-rim.
Jij laat dan kreuntjes hoooooooren,
En ik zit dan aan mijn toooooren.
Molly: (zingt luidkeels) Rühr mich nicht aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan!
Griso: (gesproken) Ik ben in Byron Bay geweest van de zomer tijdens mijn road trip door Australie, en je voelt die vibes gewoon. Heerlijk. Vooral als je dan ook nog een paar gofjes kan pakken en dolfijnen ziet bij zonsondergang en naar de chilste clubs kunt feesten!!
(zingt) Het leven is een tranendal.
Koor: Rim-a-rim-a-rim-a-rim, rim-a-rim-a-rim-a-rim.
Griso: Maar meisjelief, daar ga je al!
Koor: Rim-a-rim-a-rim-a-rim, rim-a-rim-a-rim-a-rim.
Griso: Ik snap het wel, 't is even slikken
Als ik je begin te likken.
Molly: (zingt luidkeels) Rühr mich nicht aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan!
(Ze loopt naar de rand van het podium. Een benagellakte hand grijpt plots haar enkel. Ze krijt het uit terwijl ze voorover in de orkestbak valt.)
Stem van Monsieur Boursin: Auw! M'n rug!
(Julia klimt uit de bak en kruipt het podium op.)
Julia: Moet je eens luisteren, koekeloeres. Ik moet je niet, ik wil je niet, ik ken je niet, ik blief je niet. En nu trap ik je in je noten!
Griso: Staat dat in het script? (Ze trapt hem in zijn noten en hij krimpt ineen, waarna hij hikkend van de pijn het podium verlaat.)
Julia: Zo, Molly is even anderszins bezig. What next, boys? -
Koor: Wij hebben olie voor de stem nodig. Op naar het feest.
Iemand uit het publiek: Ja, is het nou eens afgelopen? Ik ben al bijna niet meer stoned man.
Senilica: Nee, we zijn er nog niet. We gaan door naar het duet dat musicalminnend Nederland op zijn grondvesten liet schudden. Het duet dat ervoor zorgde dat er niet meer werd getwijfeld aan de liefde. Hier zijn Julia en Frank met..... SOMETHING CALLED LOVE! (Frank begint verwoed naar het plafond te turen. Zijn hoofd schiet van links naar rechts terwijl hij het plafond afspeurt. Dan zet hij in.)
Frank: Ik zing hier iets maar kweenie waaat.
Dit is mijn homies feest en ik ben bi!
En dan zing ik weer iets wat niemand verstaat.
Hoort u mij nog, ik zing wel door.
Something called love.
Julia: Pepersaus! Pepersaus! Ooooowowowowooooow, pepersuauahauaus!
Frank: Pepersauauauauauauauauauauauauauauauauauauauauauauauauaus!
Monty: Het is genant. Ga weg, naar jong. Ga maar weer huilen!
Frank: Oh???! Oh....oh..oaoaoaoowowowowowowowowow! (Hij rent huilend weg.)
Monty: Ja, ik ben nu eenmaal voor tucht en mannelijk gedrag. Bij mannen dan.
(Molly stormt op door de coulissen.)
Molly: En nu tussen ons, biiiii-yatch!
(Ze valt Julia krijsend aan. Ze vliegen elkaar in de haren en gaan vechten.)
Senilica: WACHT EVEN! (De dames wachten. Senilica knipt met zijn vingers en twee uit de kluiten gewassen zesdeklassers slepen een modderbad op.) Ja, jullie kunnen doorgaan. (Met een oerkreet duwt Julia Molly in het modderbad en springt erachteraan. Onder luid gejuich begint een gevecht.)
Monty: Kijk. Dit is theater.
Tipso: Zeker.
Stem van Steger: Is het nou klaar?
Senilica: Nou ja, laten we maar gaan buigen. We hadden nog een stukje Shakespeare, maar dat skippen we maar. Daar snapte toch niemand wat van.
Monty: Dat is de gymnasiale spirit die ik ken. Skippen wat je skippen kan, en minimale input, maximale output. Gymnasiaal tot op het bot!
Tipso: Nou! Bis, bis, bis! In al die jaren dat ik hier werk is dat de spirit die ik het meest waardeer!
Senilica: Dank u wel, dank u wel. Moeten de acteurs nog buigen?
Molly: Jaaaaaaaa!
Senilica: Doen we dat toch lekker ook niet. Op naar het feest!
Julia: Maar daar hebben we 8 weken op gerepeteerd!
Monty: Op dit stuk?
Julia: Nee, op het buigen!
Senilica: Skippen zeg ik!
Julia: (veegt de modder uit haar ogen) Nietes! (Ze trekt Senilica de modderbak in. Hij klapt achterover en de modder spat op.)
Publiek: Koffie! Koffie! Koffie! Koffie! Koffie! Koffie! Koffie!
Monty: (in paniek tegen Tipso) O mijn god, het publiek gaat rebelleren. Laat de stoottroepen aanrukken...met traangas...
Tipso: Ik ga ze direct oppiepen! (Hij rent weg.)
Monty: Mensen, mensen. Rustig nu! (Ze wordt door een groep figuranten opgetild en naar de modderbak gedragen.) Neen. Neen! Neen!! Neen!!! Neeeeeeeeeeeeeeeeeeen!!!!!!!
(Ze kiepen haar in de modderbak.)
Senilica: Auw, mijn rug.
(Het hek is nu van de dam. Monsieur Boursin tracht uit de bak omhoog te klimmen, maar een zwaargebouwde figurant gaat op zijn vingers staan en hij krijt het uit van pijn. Figuranten gaan elkaar te lijf en figurantes ook, waarbij het patroon ontstaat dat de figuranten de figurantes zogenaamd pardoes de modderbak in duwen. De vader van monsieur Boursin deelt rake bitchslaps uit, links en rechts. Het publiek rebelleert en trekt de gordijnen van het theater naar beneden. Bodacaea tracht haar bloemen te redden maar belandt via de modder in de orkestbak. Steger houdt zich afzijdig totdat ook hij ontdekt wordt. Terwijl het doek dichtgaat zien we de hele meute zich op Steger storten. Deze krijst als een speenvarken.)
Steger: Niet mijn neus! Niet mijn neus! NIET MIJN NEUHEUHEUEHEUS. (Het doek valt. Het publiek gaat ondertussen gewoon door met onderling rellen. Dan roept iemand in het publiek dat de koffie in de foyer staat en plotsklaps is het gevecht over en stroomt de zaal leeg.)
 Wordt vervolgd Het vorige deel vindt u hier...
03 Oktober 2010 Permanente link Google Feed MSN Reporter
Reacties
Weblog |
