ODK9: TROS-kisme

Het werk van Van Woersel en Tuft wordt wel omschreven als ´Harold Pinter meets Gooische Vrouwen´ en nergens wordt dat duidelijker dan in deze kernachtige, maar heftig absurde aflevering van Oh! De Klonje, de successerie van LSCDP. De vertwijfeling omtrent de macht van de taal als communicatiemedium wordt briljant vermengd met de platvloerse, Linda de Mollige Berlusconiprostitutie van de menselijke ziel. Een tergende, hartverscheurende aflevering vol vreemde verrassingen.

(Het park. Op een bankje zit Krato, wanhopig en diep in gedachten verzonken. De koele, frisse lentebries en de felle zon lijken zijn gedeprimeerde stemming extra te willen bestraffen met hun voorjaarsfrisheid.)
Krato: Ooooh! Telkenmale loopt het uit op hetzelfde. Altijd weer. Nu ja het is te verwachten dat je bij een prostituee in bed belandt als je een bordeel bezoekt. Ik zie het weer voor me: ik stond daar voor die deur, ik belde aan. Vlezige, volblonde, prammige Sophie deed open en had die sexy jarretellen aan en die te strakke kousen waarboven het vlees harer benen zo vettig sensueel over de naad hing. En er waren veel meer vrouwen zoals zij. Ik heb me de hele dag het apenlazarus gebonkt.
Maar dat terzijde. Ik was bij Sarkolijn en altijd loopt het uit op hetzelfde: ruzie, ruzie, ruzie. Dan gaat ze mij zitten teasen en dan maak ik weer seksuele toespelingen die zij dan niet fijn vindt en voor je het weet is het matten geblazen. Maar deze keer was het wel heel erg, omdat ik haar in mijn enthousiasme voor mijn standpunt heb gewurgd. En dat is nog niet eens het ergste: ik ben daarna naar de hoeren gegaan. (Over het paadje langs het bankje komt een figuur aangelopen die diep in zijn jas is weggedoken. Hij beent aardig door en al snel bereikt hij Krato. Krato kijkt op en herkent Alfred.)
Krato: Hé, Alfred.
Alfred: Hai! Was het Russisch doen van de vrouwelijke clientèle van The Greasy Folk nog gelukt?
Krato: Jemig, dat was ik alweer bijna vergeten. Ja, dat was wel fijn hoor. Maar weet je wat het is....
Alfred: Ja, een derderangs kruising tussen een kroeg en een McDonalds.
Krato: Nee, dat snap ik. Maar ik bedoel, dat skesuele. Ik begin te vrezen dat ik onverzadigbaar ben. Het is allemaal kortstonding en vijf minuten na de daad ben ik alles alweer vergeten. Het fijne gevoel van geborgenheid dat het geeft om een vrouw vol tussen de jopen vol te blaffen. Ik zoek er altijd weer naar.
Alfred: Het lijkt wel een moedercomplex.
Krato: Nee hoor, mijn moeder en ik hadden een heel gezonde en actieve seksuele relatie.
Alfred: O, dan moet het iets anders zijn.
Krato: Overigens heet onze stamkroeg 'The Greasy Fork' en niet 'The Greasy Folk' zoals jij zei. Het zijn van die fouten die ik heel irritant vind ik mensen. Die slordigheid met woorden. Die ongelooflijke lankmoedige houding ten opzichte van semantische precisie. Ik heb Sarkolijn vermoord. En ben daarna naar de hoeren gegaan, zo dat is eruit. Ik zei dus: ik vind het zo vreselijk slordig en het staat zo ongeïnteresseerd. Ik vind het eigenlijk niet kunnen. Ik bedoel: wat moet Crotch denken. We komen daar heel vaak en hebben jou geïntroduceerd en jij bent...
Alfred: Wo wo wo wo eventjes.... Wat zei je zelf nu net?
Krato: Ik? Niks.
Alfred: Jawel, je zei 'skesuele' in plaats van 'seksuele'. Jij ploert!!!!! En je beschuldigt MIJ??? Mispunt! (Hij slaat hem neer.) Sjongejonge! (Doet de stem van Krato na.) "Het zijn van die fouten die ik heel irritant vind ik mensen. " Wat is dat voor een zin? Waar haalt dat strontfiguur het recht vandaan om mij te bekritiseren op een geheugenfoutje? (Hij schopt Krato in het gezicht.) Zo. Nu hier toch een bankje staat kan ik wel even rokertje in het lentezonnetje doen. (Hij pakt uit zijn binnenzak een pakje sigaretten en steekt er één van op. Dan neemt hij plaats op het bankje) Ik ben benieuwd of mijn contactpersoon mij hier ook kan vinden. Het is wel eigenlijk illegaal, maar ik kan drie vogelbekdierpuppy's toch niet zomaar laten lopen? Daar haal ik een hoop winst op. Ze schijnen enorm in de markt te liggen als amuse. Lekker tussen het tosti-ijzer met ketchup. (De sigaret ontploft in zijn gezicht.) Verroest! Het was een klapsigaret!!! Verdomme, ik ga voortaan naar een andere tabakswinkel. (Zijn gezicht zit vol roetaanslag.) Auw! Auw! Auw! Wat doet dat ongelooflijk pijn. (Hij verbergt het gelaat in de handen.) Auw auw toch weer....auauauauaw. Evven mijn hoofd in een bak met water steken in de openbare toiletten. Au! AU! Aaaaaaah! Gewoon in de pot en even doortrekken.... (Hij strompelt weg. Een hevig vermomde Clamotte en Samsonine komen op. Ze dragen zonnebrillen en grote gleufhoeden en lange jurken met kunstbontjassen eroverheen. Samsonine heeft een doos bij zich.)
Clamotte: Zitten de diertjes nog goed? Ik ga even op dit bankje zitten om de bonbonella's een beetje lucht te geven. (Ze opent de knoopjes van haar jas en jurk.) Alfred weet niet dat we ontsnapt zijn. Met deze vogelbekdiertjes hoop ik hem in de val te lokken.
Samsonine: Dat is een waterdicht plan. Waterdicht. Ik noem maar enkele dingen die niet fout kunnen gaan. Hij zou ons bijvoorbeeld niet aan onze haren kunnen herkennen, niet aan het stuk gezicht dat de zonnebril niet beslaat en niet aan onze stemmen. Verder is het uitgesloten nu jij je bongoballen zo lekker laat luchten dat hij die herkent, hij heeft er immers niet menig maal zijn castagnettes doorheen laten glijden.
Clamotte: Ik zei toch? Aan Clamotte kun je het maken van een waterdicht plan wel overlaten. Die regelt dat alsof er geen druk op haar schouders liggen. Heb jij een goede honkbalknuppel bij je?
Samsonine: Ja, ook daaraan zou hij ons niet kunnen herkennen. Het grootschalige assortimenten slag-, vuur- en stootwapens dat tussen ons bos hout verborgen gaat.
Clamotte: Meid, ik ben de belichaming van hét waterdichte plan.
Samsonine: Ja, je bent het AllDays inlegkruisjes multipack van de plannen.
Clamotte: Je bijtende sarcasme bevalt me geenszins, Samsonine. (Ze slaat haar met een vuist vol in het gezicht. Dan pakt ze haar bij de enkels en kiepert haar achterover, over het bankje heen een braamstruik in.) Zo, dan maar alleen. Al die negativiteit leidt ook tot niks. (Alfred komt terug, nog steeds een beetje zwabberend van loopje.)
Alfred: Verroest nog aan toe, ik zie nog steeds bijna geen steek voor ogen door die ontploffing, maar er zit een gestalte. Pardon mevrouw, bent u de dame van de afspraak?
Clamotte: (met verdraaide stem) 私は幼いこどものカモノハシの2つある
Alfred: Pardon, ik spreek nauwelijks Japans. Kunt u het niet in een andere taal herhalen?
Clamotte: Ich habe zwei der Jungen Schnabeltier. Zum Glück habe ich spreche schlecht Deutsch. So können wir noch reden über unsere Ware, während ich die Bewunderung für Ihre Augen verraten mir heiß und meine Hüften reichen, käsig Schokolade Sprotten willkommen. Wie viel bieten Sie an? (Ron Boszhard, gezeten op de rug van professioneel valse nicht Bastiaan van Schaik komt aangegaloppeerd over het bospaadje.)
Ron: Een moord! Een moord!
Bastiaan: Sarkolijn!
Ron: Stil, vuile modenicht! Ik doe het woord. En ik heb het over een moord. Een moord op de geliefde Sarkolijn!
Clamotte: Nee!
Ron: Wel!
Clamotte: Dan nog! Je verstoort mijn deal. Ik sta op het punt om zwei der Jungen Schnabel tier te verhandelen.
Alfred: Hé, die stem komt me bekend voor....
Samsonine: (kreunend, voordat ze wederom in zwijn valt) Zie je? Hij heeft ons door!
Alfred: U bent Ron Boszhard! Mislukt TROS-ventje.
Ron: Dat klopt. En verwoed schnabbelaar. Dus geef die Schnabeltieren maar aan ome Ron. (Hij geeft Bastiaan van Schaik een schop met zijn sporen en terwijl hij langs het groepje gallopeert grist hij het doosje met vogelbekdieren uit de handen van Clamotte. Overwiningskreten uitslaand verdwijnt het duo aan de horizon.)
Alfred: Kom terug, onmensen en verpesters van ons televisieamusement!!! (Ron en Bastiaan keren op hun sporen terug.)
Bastiaan: Ja?
Alfred: Er is een aantal zaken in dit geheel geheel onduidelijk. Dat doosje dat u ontrukt aan deze vrouw, bevat niet de vogelbekdieren, maar haar vrouwencondooms.
Ron: Is dat zo?
Alfred: En ook vraag ik af hoe deze vermomde vrouw Sarkolijn kan kennen.
Ron: Is dat zo, vrouwtje met de rijkgeproportioneerde jetsers, die lijken te vragen: doe ons Russisch?
Clamotte: Ich weiß nicht, warum so reagiert, auch ohne, weil ich, dass nicht alle Sarko Line kennen zu verschleiern. Meine Hüften durstig Wunsch nach der Wurst Ron Boszhard, aber das ist alles. Und mein Schnabeltier hängen im Busch Keuchen, wie mein Kollege Loch hatte sie in ihrer Loge.
Alfred: Onbegrijpelijk. Zelfs als je zoals ik zes jaar Duits hebt gehad.
Bastiaan: Zes jaar?
Alfred: Ja, ik ben een jaar blijven zitten omdat ik dyslectisch was, opruiende relnicht!!! Heb je daar problemen mee?
Bastiaan: Jemig! Weet je wel hoe je ons als belastingbetalers op kosten jaagt.
Alfred: Wat een kul! Wat een kolder! Als eerste: de langstudeerder kost u vrijwel niets, alleen als het uw zoon of dochter betreft. Als iemand langer studeert betekent dat meestal dat hij of zij het moeilijk vindt. De docenten geven het jaar erop toch dezelfde lessen, en kijken ook dezelfde toetsen weer na. Enige minuten werk, zeker als het gebeurt met een onderwijsassistent. Het enige effect op de staatskas is, dat iemand die enkele jaren langer studeert, pas later inkomstenbelasting gaat betalen en pas één of twee jaar later zijn bijdrage aan onze economie kan leveren. Deze manier van denken zou ook pleiten voor het aanpakken van mensen, die niet of gedeeltelijk gaan werken, of die naar het buitenland gaan.
Bastiaan: Ik vind dit een helder en boeiend betoog. Als iemand mij nu zou vragen, wat vind je van zittenblijvers en langstudeerders, dan denk ik nog wel een keer na voor ik hem afblaf dat het ons alleen maar geld kost.
Clamotte: Dass diejenigen Lehrer Gooische Müll einer gewissen Vorhersehbarkeit, Alfred, sonst aber ich denke, wir stimmen diesen Mann sollte ihn auf eine Bank und einen Strohhalm auf das nackte Gesäß speichern Krawatte. Weil alles und jeden verbunden ist eigentlich der Tros eine kulturelle Verursacher, und die Uhr zurückdrehen siebzig Jahren.
Alfred: Daar ben ik het mee eens en sorry voor die flauwekul. Maar laten we het direct doen. Ik moet zo dadelijk dorp even in en dan direct naar Rotterdam dus ik moet afronden. (Ze binden Bastiaan vast, trekken zijn broek naar beneden en slaan hem op de billen met een rietje.)
Bastiaan: Au Au Au Au! Ik verdien dit, als TROS-coryfee. Au Au Au Au! Wat een vreselijke kwelling! Au Au Au Au! Volledig terecht, dat dan weer wel. Au Au Au Au!!!

Naam
	(typ de letters en cijfers over)
E-mail