Huub Grolpapper en de poezenprins

(In een verder lege barak, alwaar de veldbedjes troosteloos naast elkaar ontslapen zijn, is soldaat Brokkel bezig de veters van zijn kistjes te strikken. Onderwijl fluit hij een vrolijk deuntje, wat hij onderbreekt om te zingen.)
Brokkel: Zomaar een dag, zomaar een dag,
een dag waarop ik alles mag!
Al giet het pijpenstelen,
moet ik al mijn dekens delen,
en zeggen ze met zovelen,
dat ik nooit meer
zingen mag.
(Chantelle Trompenberger komt binnen: zij is een wulpse blondine in een nat t-shirt met daaroverheen een druipende regenjas. Haar haar plakt aan haar gezicht en haar blush is ietwat uitgelopen. Ze zet een gooit een koffer voor zich uit.)
Chantelle: Poeh, wat een bui. Wie zijn  haard dit ook is, hier moet ik rusten.
Brokkel: Een vreemde vrouw? Ik moet haar vragen... Hoe kwam ze hier, in mijn barak? (Hij staat op en wendt zich tot de schoonheid extraordinair.) Mejuffrouw, wat voert u hierheen? Niet dat ik u de toegang tot mijn barak wil ontzeggen maar .... ik ben benieuwd.
Chantelle: Jongeheer! Mijn naam is Chantelle Trompenberger, en ik was gewoon langs uw barak gelopen als de regen mij niet tot het zoeken van een schuilplaats dwong.
Brokkel: En u bent hier zeker welkom. De naam is Brokkel, soldaat eerste klas. Kan ik u wellicht een warm setje kleren aanbieden? Ze zijn wel voorzien van camouflageprint, wat misschien niet helemaal Elle Glamour Stijl Tip 3 is voor deze lente.
Chantelle: Bespaar je de moeite, soldier boy.Ik heb voldoende cutting edge textiel in mijn koffer om mij weer even helemaal naar de top van de happing fashion scene te kleden. Als u zich even om wilt draaien en buiten in de stromende regen zoudt gaan willen staan opdat ik mij even kan opfrissen?
Brokkel: Uiteraard. (Hij gaat naar buiten. Chantelle trekt haar natte kleding van haar lijf en opent rillend haar koffer. Ze droogt zich intens met een grote handdoek en trekt een frisse slip en een fraai vallen Vuitonjurkje aan. Dan droogt ze haar haar en trekt haar naaldhakken aan. Ze stift haar lippen en doet haar make-up.)
Chantelle: Kom maar weer naar binnen, hoor.
Brokkel: (binnentredend, kleddernat) Hè gelukkig. Het was niet prettig daar.
Chantelle: U bent doorweekt.
Brokkel: Zulks is juist. Maar op mijn brits ligt nog een setje vers gestreken soldatenkleren. Als u nu even discreet buiten in de regen zoudt gaan willen staan, dan kan ik mij drogen en omkleden want elke draad aan mijn goddelijk lijf is momenteel nat.
Chantelle: Geen probleem. (Chantelle loopt op haar hakjes kordaat naar buiten, zich zeer welbewust van haar lichaam. Brokkel trekt zijn shirt uit en droogt er zijn torso mee af. Snel trekt hij ook zijn broek en onderbroek uit, om dan de schone kleren aan te trekken. Hij zakt naar de grond, doet 50 sit-ups en roept dan Chantelle weer terug.)
Brokkel: U kunt binnenkomen. (Chantelle treedt zeiknat binnen.)
Chantelle: De regen is nog niet eens het vervelendst, het is die koude wind die in je natte kleren gaat zitten. Haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaatsjoeoeoeoeoeooeoe!
Brokkel: Gesundheit. Nee wacht, ik moet mijn babyolie nog aanbrengen. Kunt u nog even buiten wachten?
Chantelle: Okay... (Ze gaat weer. Een lichtflits met bijna meteeen een enorm donderslag en een gil. Een geur van alsof er iets smeult vult de ruimte.)
Brokkel: (rent naar de deur en kijkt) Verhip. Ze  is door de bliksem getroffen en helemaal verkoold. Wat onfortuinlijk. Gelukkig heeft ze haar koffer niet meegenomen naar buiten, dan is die ten minste nog heel. Wat zit erin? Jemig, allemaal high fashion jurkjes en zo? Niet mijn maat helaas, anders zou ik het wel weten... (Blowjoe Schimpenhof komt binnen, een gedrongen veertiger met een grote snor en een jong ogend gezicht. Hij draagt priesterkleding.)
Blowjoe: Wat een weer! Heb u die vrouw gezien? Ze werd hier voor de deur door de bliksem getroffen...
Brokkel: Ja, ze gooide nog net haar koffer naar binnen. Meer weet ik ook niet.
Blowjoe: Eeuwig zonde. Van wat ik zag zo uit de verte, was het een prachtig gezicht.
Brokkel: Het was een moordwijf.
Blowjoe: Ach, die dingen gebeuren.
Brokkel: Gaat u haar nog de laatste eucharistie geven?
Blowjoe: De laatste sacrementen bedoel je?
Brokkel: U bent toch van de kerk?
Blowjoe: Nee, joh, ik ben male entertaining enthusiast van de bar hier verderop. (Hij trekt zijn kleddernatte priestergewaad in één ruk van zijn lijf. Eronder zit een dieprood spandex glitterpak.)
Brokkel: O gelukkig maar. Want het is namelijk een beetje erg veel te laat voor de laatste eucharistie als iemand al overleden en volstrekt verkoold is. Het wordt dan zo moeilijk om je zonden nog even op te biechten, ziet u?
Blowjoe: Ah ha. Ja, veel weet ik er zelf ook niet van, gebiedt de eerlijkheid mij te bekennen.
Brokkel: Nou meer dan u laat doorschemeren. Want ik had het uiteraard over de laatste sacramenten. De laatste eucharistie kun je iemand helemaal niet geven, de laatste sacramenten dus ook niet als iemand al dood is. Maar ja, na al die verhalen over jullie priesters tegenwoordig. We weten niet meer wat jullie onschuldige jongens zoals ik in onze jeugddagen hebben gegeven. Komt u het nu eigenlijk veel tegen in uw vak?
Blowjoe: Wat dacht u? Ik leef voor die malligheid. Maar daar moe tu alles van weten. Lekker hele dagen over heiden en velden draven met een peloton vol grote, bezwete, dunbehaarde mannen. Lekker ravotten als jongens onder elkaar om daarna uitgeput in de barak aan te komen en niet te weten hoe snel je je kleren uit moet trekken om maar onder de douche te komen met al die lijven. Je zeep en sponsje zowat vergeten van de spanning om al die bekende .... gezichten weer te zien stralen onder de douche.
Brokkel: U heeft zelf ook in het leger gezeten?
Blowjoe: Zo ongeveer. Ik zat bij de Dutch Village People.
Brokkel: Die eenheid ken ik niet. Uw schets van het legerleven herken ik evenmin.
Blowjoe: Geen probleem.
Brokkel: Bij onze divisie is het hard aanpoten hoor. Zes uur rigoureuze krachttraining per dag en dan intelligentietesten zoals veters strikken en knopen maken en natuurlijk overlevingscursussen zoals thee zetten, verband uitkoken, koffiebonen branden, lunchpakketten maken, apenvlees bereiden, analyse van het meesterwerk van Rudyard Kipling genaamd Junglebook en dat dan met de film vergelijken. Dat soort dingen.
Blowjoe: Holy smokes!
Brokkel: Maar u heeft als geestelijk herder natuurlijk veel steun gegeven aan jonge soldaten die het even niet helemaal meer zagen zitten. Die de weg kwijt waren en die wellicht behoefte hadden aan troost, een warme vaderlijke arm om de schouder, een mannelijke glimlach, dat soort dingen?
Blowjoe: Al dat soort dingen en meer. Wat dacht je van pijnlijke verzuurde spieren masseren tot de ontspanning over de mannen heenkomt. Maar er zijn er ook bij die het fijn vinden om op schoot te komen zitten en eens te vertellen wat ze dwars zit. Mijn werk is enorm dankbaar en daarom houd ik er zo van.
Brokkel: Dat kan ik begrijpen. Als ik wat minder intellectueel was aangelegd, no offense, had het misschien ook wel een carriere voor mij kunnen zijn.
Blowjoe: Nee, ik denk dat het niks is voor u. U bent veel te opvliegend.
Brokkel: Zeg, wacht eens even, asswipe in je rode glitterbodystocking... Jij komt hier binnenzetten midden in de meest afgrijselijke donderbui van de laatste twintig jaar, je krijgt schuil aangeboden in mijn bescheiden wachtvertrek, je praat even een paar minuten met mij en je denkt mij te kennen? De mij mij? De echte ik, die dag in dag uit zwoegt voor volk en vaderland zonder ooit te malen om enige monetaire dan wel complementaire extra steun? Wie denk je dat je bent, mispunt? Je bent een theologisch ingestelde troostbieder en je denkt daardoor dat je zalvende oordelen maar over iedereen uitgestort kunnen worden en dat we allemaal wel zullen zeggen: ja, priestermans, ja. Je hebt gelijk, priestermans.... Maar zal ik, zal IK je eens even vertellen hoe het leven werkelijk in elkaar zit? Ik groeide op op de straat, buster, in het leven van de hard knocks en de ruige ren-voor-je-bestaan-wereld. Ik had alleen maar retro of vintage kleding om aan te trekken, mijn moeder dronk zich dood - ze was dol op cola - en mijn vader verdween om een pakje chocoladesigaretten te halen toen ik vijf was en keerde niet meer terug. Vanaf dat moment was ik verantwoordelijk voor mijn negen jongere broertjes. Ik heb gewerkt als een paard: overdag school, 's avonds het gezin, des nachts werken in de fabriek. En dat heb ik dertien jaren volgehouden. Toen mijn jongste broertje uiteindelijk geselecteerd werd om primo ballerino te worden bij de balletclub, heb ik zijn opleiding betaald door naast mijn studie werktuigbouwkunde als peperdure gigolo te werken en de animeerboy te worden van onder anderen Joke Apon, Wil den Boer, Truus van Buuren, Ritha Doolaard, Tiny van Dorp, Hannie Gelderblom, Bets v.d .Giesen, Gré Verdonk, Toos Vermoen, Rita Visser, Marijke Vogelaar, Elly Wildeman en Maureen DuToit. En jij denkt mij te kennen? Miljaar!!! Zout op met je opvliegendheid!!! (Hij geeft Blowjoe een drop kick in zijn maag. Die stuitert achteruit naar buiten. Een lichtflits en een enorme donderslag.)
Brokkel: Verdomd, ik heb me weer laten gaan. Dat is al de tweede verkoolde vandaag. (Een verwaterde kitten komt binnen gesukkeld en valt uitgeput op de deurmat.)
Brokkel: Ach beestje toch, kom eens bij ome Brokkel. (Hij pakt het beestje op, gaat op een veldbedje zitten en begint hem met zijn shirt droog te deppen.) Eigenlijk zitten jij en ik in hetzelfde schuitje. Verweesd. Niemand die van ons houden kan, of het zelfs maar wil. Niemand die als deze barak troost biedt tegen de donderbuien van het leven. Wij staan er maar alleen voor. Maar voor jou gaat het veranderen kleine vriend. Ik ga van je houden, voor je zorgen. Jij zult geen tegenspoed meer kennen zonder dat ik troost kan bieden. (Hij drukt het poesje een kusje op de neus, dat spontaan begint te veranderen. Van schrik laat Brokkel het beest vallen, dat nu langzaam in een prachtige brunette aan het veranderen is.)
Snotteke: (voorheen de poes) Hallooooooo, ik ben Snotteke Pukkelpoes, je poes die alleen voor eenzame prinsen verandert in een onweerstaanbare brunette. Houd van mij, big boy. Houd van mij. Al zou ik het fijn vinden als je even buiten zou willen gaan staan terwijl ik iets aantrek uit deze koffer. Het zijn leuke jurkjes en ik ben een beetje bloot.
Brokkel: Eh...okay? (Hij loopt meesmuilend weg. Snotteke pakt een zilverkleurig Lagerfeldje uit de koffer en trekt het aan, met daaronder netkousen en een strakke tangaslip. Ze pakt een paar Marchezvous Shoewear schoenen en trekt ook die aan. Een flits en een donderslag.)
Snotteke: Je kunt weer binnenkomen, darlink... (Rillerig en nat komt Brokkel binnen.) O, wat ben je rillerig en nat. Zal ik je eens lekker droog masseren? Wat zie je bleek.
Brokkel: Dat is de koude. Die massage zie ik wel zitten eerlijk gezegd. Kan ik gewoon op zo'n veldbedje plaats nemen?
Snotteke: Natuurlijk, ga maar lekker liggen en trek je shirt maar uit.
Brokkel: Broek ook?
Snotteke: Het is jouw feestje, maar laat die voorlopig maar aan. Ik kom anders handen tekort om je weer warm te wrijven.
Brokkel: Jemig.
Snotteke: Wat is er, poesprins?
Brokkel: Nou kijk...
Snotteke: Nja?
Brokkel: Nu ik ineens alles heb wat ik me ooit wenst, ook al staan er twee verkoolde mensen voor de deur na te smeulen, voel ik me TE tevreden. Ik zie het leven in ene als leeg en doelloos. Als zinloos zelfs. Waar kan ik nog naar streven? Waar kan ik, met mijn harde leven, nog over klagen?
Snotteke: Verhip, daar heb je een punt, poesprins.
Brokkel: Ik...ik voel dat mijn leven alleen nog zin heeft als ik iets heel dols en raars ga doen. Iets wat me absoluut de ondergang tegemoet zal laten gaan...
Snotteke: Ik ook. Ik ook. Miaaaaaaaoooowww. (Donderslag en lichtflits. In die volgorde. Plotseling staat, smeulend en al, Blowjoe weer binnen. De glitters op zijn bodystocking knetteren nog na, rook stijgt op uit zijn snor..)
Blowjoe: Dus je dacht, dat ik er geweest was, hè???
Snotteke: Ieeieieieieieieieieieieeieieieiek!!!
Brokkel: Nou, het zielige hoopje as waarin je veranderd was wekte wel enigszins die indruk bij mij.
Blowjoe: Gezwans! Ik ben er nog, en meer glamour dan voorheen. WIe ben jij snol?
Snotteke: Bijna goed, ik ben Snotteke.
Blowjoe: Prachtnaam.
Brokkel: Maar als ik niks heb om over te zeveren, dan kan ik daar over klagen. Zoals ik net deed. He fijn. Het probleem lost zich vanzelf op.
Blowjoe: Maar wij hebben nog een appeltje te schillen soldierboy.
Brokkel: O ja? Jij mag je excuses wel eens aanbieden voor het feit dat jij denkt mij te kennen nadat je me een minuut eerder voor het eerst ontmoet hebt.
Blowjoe: Man! Dat doen wij mensen continu, alleen meestijds in ons hoofd. Bij mij glipte het er per ongeluk uit. Sorry. Oké?
Brokkel: Nou ja, ik vind het een halfbakken excuus.
Blowjoe: Wat nou halfbakken excuus, relnicht!
Brokkel: Houd je kop, bitch! (Hij trekt een handgranaat uit zijn broek, propt die in Blowjoes mond en trekt de pin eruit. Hij duwt Blowjoe naar buiten.)
Snotteke: Neee, poesprins, wat doe je nu??? (Ze rent naar buiten. Een ongelooflijke knal, dan een lichtflits, dan een donderslag, dan weer een lichtflits en een donderslag. Snotteke komt terug,
helemaal onder de klodders.)
Snotteke: Jemigdepemig, poesprins. Hij is geimplodeerd. Of geëxplodeerd, daar mag ik af wezen. Anyway: ik zit helemaal onder de vleesklodders. Gatsiebah.
Brokkel: En net nu heb ik natuurlijk geen schoon setje meer over. Zit er in die koffer nog wat?
Snotteke: (kijkt in de koffer) Nee, het is allemaal niet meer mijn maat.
Brokkel: Jemig! Dacht ik eindelijk gelukkig te kunnen worden met een vrouw....
Snotteke: Ja, als ik niet linea recta een setje schone kleren krijg is die kans vervlogen.
Brokkel: Hoe moet dat nu?! Ik weet het! Ik trek gewoon ook alles uit, dan zijn we helemaal gelijk aan elkaar. (Hij scheurt zijn kleding van het lijf, Snotteke volgt kirrend zijn voorbeeld. Een donderslag doet het dak van de bunker inzakken. Regen stroomt in dikke stralen naar binnen.)
Snotteke: Woeoeoeoeoeeoeoesh! Ik word helemaal schoon gewassen!!! Ik wist niet dat dat zo heerlijk was.
Brokkel: (extatisch) Douche jij dan nooit?
Snotteke: Neen. Normaal lik ik mezelf schoon, pretty boy. (Ze dansen samen in de binnenstromende regen.) Jemig, wat hebben wij hier een Gene Kelly moment!
Brokkel: Ja, ik ben maar wat blij dat die priester in die rode bodystocking en dat ontzettend lekker blonde wijf met haar grote boengaloenga's dat ik eerst wilde krikken voordat ik jou zag, er niet meer zijn!
Snotteke: Watte? Welk wijf?
Brokkel: Och een onweerstaanbare pronte blondine met een seksappeal van hier tot Tokyo. Meer niet. Ik heb haar van buiten beloerd toen ze zich omkleedde.
Snotteke: Brokkel, je breekt mijn hart! Ik wil je nooit meer zien.... (Ze wendt zich snikkend af.)
Brokkel: WAT??? O nee, hoe los ik dat nu weer op?
Jingle: Sta je qua liefde in ene van de regen in de druup, druup, druup, dan is daar altijd nog Huub, Huub, Huub! (Een enorme tank komt dwars door een muur van de barak gereden. De klep gaat open en Huub springt er in trench-coat gehuld uit.)
Huub: Ik kan je helpen jonge vrind.
Brokkel: Ja?
Huub: Ja. Het probleem is dat ze naakt is. Dan zijn vrouwen altijd kwetsbaarder, want ze zijn onzeker over hun lichaam hoe knap ze ook zijn. Je zult meer reliëf uit haar begrip voor de mannelijke natuur halen als je die onzekerheid wegneemt. Dan kan op twee manieren. Haar eerst flink nemen om te laten zien dat ze je opwindt, of haar naaktheid bedekken.
Brokkel: Jottem! Dan ga ik snel van jetje!
Snotteke: Nee!
Huub: Inderdaad, nee! Ik zal je leren hoe je dit doet. (Hij gaat voor Snotteke staan en trekt zijn trenchcoat open waardoor ze aan het zicht ontnomen wordt. Snotteke kijkt verbaasd naar wat er nu bloot komt en slaakt een verschrikt gilletje. Dan kijkt ze enigszins verrukt.)
Snotteke: Kom..... We gaan.
Brokkel: Hoera!
Snotteke: Niet jij, sulletje. (Snotteke loopt op de tank af en verdwijnt in de klep waar Huub uitkwam.)
Stem van Snotteke: Neem je mitrailleur maar mee Huub.....
Huub: Alllll right! (Hij springt ook in de tank en even later rijdt deze weg, Brokkel achterlatend in de lege, kapotte, lekke barak.)
Brokkel: Nou  moe.

Naam
	(typ de letters en cijfers over)
E-mail