SLL-Next 9: I Know What You Screamed etc. etc.

Eindelijk komt de spreekwoordelijke aap uit de mouw in het immer populaire Schoh-la-la. Non Sequitur, de carmelitesse die zich over de seksuele voorlichting op school had ontfermd, blijkt een complot van weerwolven tegen te gaan. Of van poedels, zulks wordt niet direct duidelijk. Crakkel is krankzinnig geworden, of de in de vorige aflevering verdwenen docente Engels Blister McRue is toch een man en toch niet verdwenen. Het gespierde monster doet olijke en ietwat saucy terzijdes naar de camera, terwijl de heldin van het verhaal op iedereen met borsthaar in zijn bilspleet (of op andere weerwolverige plekken) schiet met morfinekogels. Zijn er ook vampiers? Wij komen er nog niet geheel uit na het lezen van

I KNOW WHAT YOU SCREAMED WHEN YOUR HAND ROCKED THE CRADLE LAST TWILIGHT

(In het kleine werkhokje van Non Sequitur is diezelfde Non Sequitur bezig een boek te bestuderen. Het is een hokje waarin net ruimte is voor een bureau, een oude, welhaaste vergane bureaustoel en drie boekenkasten. De boekenkasten puilen uit van de boeken, tijdschriften en zelfs perkamentrollen. Op het bureau staat een zandloper. Dan wordt er zachtjes geklopt, en schuifelt Sophie-Robijn naar binnen, nadat Non Sequitur haar binnen heeft geroepen.)
Sophie-Robijn: U hebt mij geroepen?
Non: Ja. En wat een vraag weer. Ik roep je naar binnen en jij vraagt of ik heb geroepen. Dat gaat toch al meteen weer nergens over?
Sophie-Robijn: Nou zeg, ik wilde het gewoon even checken.
Non: Hoezo checken?
Sophie-Robijn: Nou gewoon: of het wel gelegen kwam.
Non: Ik zeg toch dat je binnen mag komen. Kom dan gewoon binnen en zeur er niet over.
Sophie-Robijn: Ik zeur toch ook helemaal nergens over? Ik vraag alleen...
Non: Luister. Ik zeg het nog één keer: jij klopt. Ik zeg dat je binnen kunt komen. Dan ga jij weer vragen of je naar binnen mag komen. Nadat ik het al gezegd heb. Nadat je zelf geklopt hebt. Waar gaat dat dan helemaal over? Daar kan ik zo chagrijnig van worden... Potverdomme! Wat is er overigens?
Sophie-Robijn: Ja nee nou niks meer, seksvrije kut. Nu is het moment wat mij betreft voorbij. Ajuus! (Ze beent boos de deur uit en slaat die met een klap achter zich dicht.)
Non: De taal die de jeugd tegenwoordig uitslaat. (Ze begint weer door het boek te bladeren.) Ach, het is misschien maar het beste als we gewoon die kinderen laten. Als zij die taal uit willen kramen, dan zijn ze daar welkom toe. Zolang ze maar niks praktiseren.... Hmmhmm, misschien moet ik dat als lijfspreuk maken op mijn Facebook-profiel: Prakkiseren mag, praktiseren niet. Klinkt catchy. (Er wordt weer geklopt. Ditmaal ritmisch en snel. Non Sequitur antwoordt door het geluid van een baltsende graspieper te maken. De deur wordt geopend en een mysterieus figuur komt binnen. Het is gekleed in een zwart gewaad, met een zwarte kap dat het gelaat bedekt.)
De mysterieuze: Hoorde ik nou een graspieper?
Non: Neen, dat was ik.... kom snel binnen. Wat heb je te melden? Is er nieuws?
De mysterieuze: Nee.
Non: O.
De mysterieuze: Tja.
Non: Uh-huh.
De mysterieuze: Jaja.
Non: Maar waarom ben je dan hier...?
De mysterieuze: Niet alleen omdat ik geen hap door mijn keel krijg en dag en nacht wakker lig omdat ik denk aan jou en omdat mijn liefde voor jou me weer terugbrengt naar de dagen van olim, toen ik in de Top40 stond met het hitje 'Drooghumpen doe je zo', maar ook omdat ik het gevoel heb dat onze operatie met Argusogen wordt bekeken door een derde partij en wel... (Hij fluistert de naam sensueel in haar oor. Non Sequitur slaakt een verschrikt gilletje.)
Non: Nee! ... Het kan.... Het kan niet waar zijn. Ik dacht dat ze voorlopig uitgeschakeld was.... Ze ligt toch nog altijd in het ziekenhuis?
De mysterieuze: Lloret? Nee.
Non: Ja, Lloretné! Die ligt toch nog altijd in het ziekenhuis?
De mysterieuze: Nee, ze ligt er al vier dagen niet meer. De doktoren staan voor een mysterie. Ze vonden stukken verscheurd gips en kluwen dik haar. Het was volgens de dienstdoende dokter die ik sprak zeker geen mensenhaar....
Non: Wij moeten uitkijken. Wij moeten uitkijken....
De mysterieuze: Inderdaad. Wat ben je van plan?
Non: Voorlopig niks. Dat is de beste taktiek, want dat verwacht ze niet. Maar hee...wacht eens...je zei net...
De mysterieuze: Wat zei ik net?
Non: Dat onze operatie...wordt bekeken...door een derde partij... Een derde partij: wat bedoelde je daarmee?
De mysterieuze: Ik eh...niks...
Non: (streng) Als ik partij één ben en Lloretné partij drie dan bij jij...partij TWEE!
De mysterieuze: Verroest je hebt me door... (Non Sequitur haalt een groot kromzwaard onder haar habijt vandaan en houdt het dreigend voor De mysterieuze.) Okay, okay, ik beken. Ik heb haar uit haar gips bevrijd... Ik ben naar het ziekenhuis gegaan vermomd als relnicht, met mijn witte poedel Esmée. Die heb ik snel achtergelaten op de peuterspeelzaal en ben vervolgens naar Lloretné gegaan om haar te bevrijden. Maar Esmeetje maakte een reuzensprong via de lijm van de peuterspeelzaalknutseltafel naar Lloretné. Ze zat zo stevig vastgeplakt aan Lloretné dat ik haar los heb moeten snijden. Vandaar het gevonden haar...ik...ik...ik...ik was een dubbelspion...ik.... (Met een snelle haal van haar kromzwaard slaat Non het hoofd van De mysterieuze van zijn nek. Het valt op de grond. Non Sequitur trekt het doek van zijn hoofd.)
Non: Als ik het niet dacht: monseigneur Flikkerflak. (Er wordt geklopt, angstig bonzend.)
Non: Daar doe ik niet voor open. Ik ken dit. Ik doe open en verroest ik ben er bij, mensen denken dat ik monsieur Flikkerfalk heb gedood. (Er wordt nu harder gebonsd op de deur.) Nee, nee en nog eens nee. Ik heb genoeg psychologische thrillers, ik bedoel literatuur, gelezen om te weten welke kant dit uitgaat. (Vanaf de andere kant van de deur klinkt nu de roep van een graspieper.) Verrek, het begint nu toch wel erg te lijken op een vertrouweling.... (Vanaf de andere kant klinkt nu: 'Ik ben een vertrouweling'.) Ik doe open! (Non doet de deur open en een in paars gewaad en paarse kap gehulde figuur komt binnen.)
De paarse: Ik kan niet lang spreken. Het is ern... (De paarse ziet het lichaam liggen.) Nieuw vloerkleedje?
Non: Ja, ach, weer eens wat anders hè. Beetje gothic enzo.
De paarse: Ben ik wel van. Maar luister: het is ernstiger dan we dachten..... (Hij licht de pij van De mysterieuze een stukje op.) Maar...leer mij die kont kennen.... Het is monseigneur Flikkerflak. Of Flikkerfalk, daar ben ik nooit echt helemaal achter gekomen.
Non: Ja, Paarse, ja, ja, ja. JA! Ik MOEST hem doden... Hij heeft ons verraden. Hij heeft Lloretné bevrijd.
De paarse: (omarmt haar warmbloedig) Hold your horses, darling. Ik mocht hem sowieso al niet. Maar zoals ik al zei: het is ernstiger dan we dachten. Voorzichtig, de muren hebben oren.
Non: (valt bijna flauw in zijn armen) Hoe erg is het? Oh Paarse... Hoe erg is het? Oh, is dat kanonnenvuur of klopt mijn hart zo hard?
De paarse: (op ferme, mannelijke toon, waarbij zijn kaarsrechte kaak onder zijn kap vandaan komt) De Spartaanse soepkip is over de verwaaide crême brulée gevlogen. In het oosten dagen de pepernoten. Ranzige hollandaisesaus verzwelgt het visgerecht.
Non: Oh stop, Paarse, oh stop. (Ze trekt haar kap af, gooit haar haar los en legt haar hoofd teder, maar bang tegen zijn brede schouder) Spreek niet in omfloerste tonen. Zeg het me straight.
De paarse: De wolf..... Hij is terug. Of moet ik zeggen zij? De weerwolf heeft zich vannacht laten horen toen hij in de ruïnes van het ingestorte leerlingencafé is geweest. Vanochtend vonden wij... vonden wij....
Non: Zeg het me Paarse, zeg het me dan...
De paarse: We zagen daar een enorm Christusbeeld van de brokstukken gemaakt.... Maar de martelaar.... De martelaar was een weerwolf.
Non: Onmogelijk....
De paarse: Ik heb direct het bewijs vernietigd, door het beeld omver te trappen maar wij hadden genoeg gezien.
Non: Met wie was je dan?
De paarse: Met Monseigneur Bart Cidius. Hij is direct de toestand gaan overdenken in zijn casa in de Italiaanse Alpen, zo ernstig vindt hij het.
Non: Verdomme.... Als hij het al niet weet, wat moeten wij dan?
De paarse: Niets. Wij moeten niets, want dat is het laatste dat weerwolf van ons zal verwachten.
Non: (tuit haar rijke lippen) Oh Paarse, ik ben zo bang. Zó bang...
De paarse: (viriel) Dan zal ik je zo dadelijk weer rustig maken met een stevig robbertje wees-maar-niet-bang-ik-ben-groot-en-sterk-seks. Maar eerst moeten we de monseigneur...Flikkerdeflak.... Flikkerlak? Nou ja, die dus....die moeten we voor altijd verbergen.
Non: (opent met een gouden sleutel een luik in de vloer) Hierin.... leg hem hierin. (Twinkelt met haar oogleden.) En kom dan snel terug, jij he-hunk. Want deze bibberende 38-26-37 wacht met smart op je troostende armen...en meer...
De paarse: (in de camera) I still got it... (Hij schopt het hoofd het gat in, gooit het lichaam over de schouder en daalt af in het gat. Non Sequitur slaat het luik met een klap dicht en doet het op slot.)
Non: Mwoehahahahahahahaha!
HAHAHAHAHAHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIHIHIHI! (Haar lachen wordt hysterisch.) Mwhahahaaaaa! (Er wordt op de deur geklopt. Hard geklopt. Zacht geklopt.) Damn it! Ik word steeds maar gestoord bij mijn evil plans!!! (Ze doet de camera weg die ze in haar hand had.)
Non: Binnen! (Een overenthousiaste Crakkel komt binnen.)
Crakkel: Die Blister toch! Verdomd als het niet waar is, verdomd! Die kerel bakt ze bruiner dan de Bakker Bart van verderop.
Non: Wat is er gebeurd?
Crakkel: Sinds ons tripje voel ik mij toch zo verbonden met die man, dat wilde ik gewoon eventjes kwijt. Daar zit geen greintje kwaad bij. Wat een heerlijke vent zeg. En niet alleen maar geven he, ook nemen! Heerlijk, het is fantastisch om zo iemand bij je te hebben.
Non: Ehm.... Crakkel?
Crakkel: Ja lieve, lieve vent!
Non: Je weet dat Blister een vrouw is hè?
Crakkel: Een vrouw? Ach welnee, ik geef alleen nog maar les aan jongens! Een pracht van een vent! Zestien lentes zo jong, nog geen baardgroei niks. Zo zacht als een vrouw, ja, dat wel, maar in het geven als een man zo ruig. Goh, ik bof maar met mijn baan, eerst op excursie met je favoriete klasje naar Zwitserland en dan zo'n leerling treffen. (Vanachter de deur klinken eersteklassertjes die Crakkels naam brullen.) Ja! Ik mag weer, ik mag weer! Wat een feest, wat een feest! Dag Non, goed stampen hoor, dan word je ook net zo wijs als ik. Wie weet, mag je dan ook! (Richting de deur lopend.) Ik kom eraan jongens! Jahooooo!!! (Hij opent de deur en vertrekt.)
Non: Die is niet helemaal goed geworden na die klap op de stenen geloof ik. Arme, arme man. (Weer gebons op de deur.) Wel heb ik ooit! Ik krijg zo toch nooit rust! (Neilson komt binnen.)
Non: Neilson! (Tegelijkertijd slaat De paarse met zijn vuist een gat in het luik. Non Sequitur schrikt en gaat direct met haar pumps op zijn vlakke hand staan, die boven het hout van het luik uitsteekt.) Crunch!
Stem van De paarse: (vertrokken van pijn) Yikes!
Neilson: Non Sequitur...je ziet er weer zo vet lekker uit vandaag. Je moet vaker je blonde lokken los dragen en je lippen stiften.
Non: Oh ssssssh, lieve Neilson. De muren hebben hier oren.
Neilson: Lloretné hoeft het niet te weten van ons.
Non: Oh Neilson. Oh. Oh.
Neilson: Laat me je ruig nemen. (Hij omhelst haar en geeft haar een ongelooflijk goed getimede French kiss op de volle mond.) Dit is nog maar het beginnetje. (De hand van de paarse schiet weer uit het luik te voorschijn en grijpt de enkel van Neilson beet. Deze schreeuwt het uit, van angst.)
Neilson: HEEEELP! HEEEEELP!
Non: Neilson! Stil!
Neilson: Verdomme, help dan toch. HELP!!!!!
Non: (pakt een revolver uit haar b.h.) Hier! (Ze schiet op de hand van de Paarse, maar mist, en raakt Neilson in de knie.)
Neilson: AAAH! Voor mijn leven verminkt! Wat doe je nou! Ik zal nooit meer kunnen lopen!
Non: Ik.... (Ze kijkt hem in de ogen.) Het spijt me..... (Ze pakt de camera weer uit haar bureaula en kijkt erin.) Voor dit! (Ze legt de camera weer in de bureaula, en schiet nog eens, ditmaal in het luik naar beneden. Een gorgelend geluid en de hand glijdt ietwat naar beneden.)
Neilson: Ohh god, de pijn! De pijn! Gruwelijk, doe dan toch wat!
Stem van De paarse: Ik...ik heb mijn supergorgelwater gedronken... Wie weerstaat dan de kracht van... de Paarse! (Het luik gaat krakend aan splinters en de Paarse komt omhoog.) En nu tussen ons, verlepte mega-bitch! (Non Sequitur slaakt een ijselijk, huilerig geluid. Ze pakt de camera nog eens, en maakt een foto, met klapperend flitslicht.) WOEAH! Ze probeert met te verblinden! (Non Sequitur maakt nog twee foto's van de Paarse, maar die houdt eerst zijn handen voor zijn ogen en haalt dan fel naar haar uit. Ze valt huilend achterover en sist luidkeels tegen de twee mannen. De Paarse gaat weer in de aanval. We zien ineens dat scherpe hoektanden, als van een vampier, uit zijn mond groeien. Hij springt op Non Sequitur af, maar die maakt nog een foto, ditmaal met superflitslicht.) AAAAAAAAAAAAH! (Als verkrampt van pijn gaat de Paarse ervandoor.) Ik zal terugkomen! (Hij slaat de deur achter zich dicht en verdwijnt. Neilson kijkt verwilderd naar Non Sequitur.)
Non: Oef, dat was op het nippertje. En jij, Neilson, stel je niet aan. Dat was een morfineshot.
Neilson: Huh? Oeh zeg, ja. Nou voel ik het ook. Oh wow. (Hij zakt gelukzalig ineen.)
Non: Verdomme, nu zit ik met een verdoofde vent, die, te zien aan zijn plaatselijke rigor mortis, net zo goed dood had kunnen wezen. (Ze pakt de bewusteloze Neilson, aarzelt even en haalt dan de zandloper als een hendel over. Eén van de drie boekenkasten klapt nu naar beneden, en we zien dat het een gecamoufleerd bed is. Ze legt Neilson erop en duwt de kast terug. Ze ziet dat het behangetje met daarop de boekenkastafbeelding lelijk is gebladderd in een hoekje van het bed en wrijft het even netjes. Dan gaat ze weer aan haar bureau zitten en neemt het boek ter hand. Ze leest eventjes, zucht dan en legt het boek weg. Ze pakt een GSM, u weet wel, een mobiele telefoon, een smartphone avant la smartre, en toetst er een nummer op. Dan houdt ze hem aan haar oor.)
Non: Dag Jetty..... Goedgoed, kun jij mij doorverbinden met Monseigneur Cidius? ... In bespreking? ..... Nee, ik wacht wel even.... O fijn, Sister Sledge als wachtmuziek.........

Naam
	(typ de letters en cijfers over)
E-mail