SLL-Next 14: Ruig, prikkelend en lekker schuin

Na de erotische verwikkelingen van de vorige aflevering, is het tijd voor weer een nieuw stukje plot. Het is in de meeste toneelstukken een noodgedwongen afleiding van waar het in werkelijkheid om gaat, maar Tuft en Van Woersel weten deze altijd weer hinderlijke vereiste op even verfijnde als gewiekste wijze in hun vertelling te verweven. Terwijl Senilica incognito een vurige en zeer fysiek geïntendeerde liefdesbrief komt brengen aan zijn collega Non Sequitur, verschijnen een dame en heer van de inspectie op het schoolterrein. Na wat martini's beginnen beiden warm te lopen voor het onderwijsleerplan van de geslepen Non en een portie van de altijd weer overheerlijke natte bananencake doet de rest. Er wordt weer veel gefilosofeerd in deze aflevering, die dan ook de volgende titel meekrijgt:

RUIG, PRIKKELEND EN LEKKER SCHUIN

(In het kamertje van Non Sequitur, waar wij al eerder op bezoekn waren. Het luik in de grond is gerepareerd. Vanuit één van de boekenkasten klinkt een weldadig gesnurk, dat subiet ophoudt als een mysterieuze gedaante de ruimte betreedt. Alweer. Ditmaal is de mysterieuze gehuld in een donkerblauwe pij met kap. Hij schuifelt langs het luik, behoedzaam om geen zwakke plekken te raken. Dan gaat hij achter het bureau zitten en haalt een brief uit zijn gewaad. Die stopt hij in een laatje.)
De mysterieuze in het blauw: Zo. Die is bezorgd. Nu weer wegwezen. (Hij gaat. Het blijft even stil. Dan gaat de deur weer open. Een corpulent vrouwspersoon met vlammend rood haar en enorme wenkbrauwen komt binnen, gevolgd door een man met gitzwarte krullen en een enorme snor. Ze kijken misprijzend rond. Dan komt Non Sequitur binnen, ietwat geheimzinnig. Als ze ziet dat ze niet alleen is, schrikt ze.)
Non: Ieks!
Thelma: Geschrokken?
Non: Ja, want jeumig, wat ben jij lelijk zeg...
Thelma: Zulks is juist. Maar toevallig ben ik ook Thelma Wiplash, de onderwijsinspecteur. So bite me, Miss Thing. Ik kom deze school eens grondig doorlichten, samen met mijn assistent hier. Dit is Shafty Connoisse.
Non: Ah, de inspectie...
Thelma: Ja. We horen vreemde dingen over deze school en komen dat eens tot op de bodem uitzoeken. We zijn niet mild.
Non: Droge martini?
Thelma: Nou, daar zeg ik geen nee tegen!
Non: Shafty ook? (De man knikt en zijn snor en krullen dansen vrolijk mee.)
Non: Dan moet ik eventjes kijken.... (Ze loopt naar haar bureau, trekt een la open en schrikt. Dan herstelt ze zich en opent een andere la, alwaar ze een fles witte martini uithaalt. Ze grabbelt nog wat en haalt twee glazen tevoorschijn. Dan schenkt ze in.)
Thelma: U neemt zelf niet?
Non: Neenee, ik heb zo nog een.... eh lerarenvergadering.
Thelma: Dat is prima. (Ze neemt de glazen aan van Non en geeft er één door aan Shafty.)
Non: Zo, laten wij eens fijn gaan contempleren over dingen des levens.
Thelma: (verward) Nou eigenlijk zijn wij hier voor inspectiewerkzaamheden...
Non: Ach kom, u heeft nu een glas martini in de hand, dus we gaan contempleren en filosoferen.
Thelma: (neemt voorzichtig een slokje) Nu ja... Wat vindt u ervan.... Als leraren op social media gaan met hun leerlingen. Is dat niet gevaarlijk enzo?
Non: Heel gevaarlijk. Afschieten die hap.
Thelma: Goed zo. En ik hoorde een gerucht over weerwolven die hier los rond schijnen te lopen. Wat doet u daar tegen?
Non: Afschieten die hap.
Thelma: Werkelijk? (De deur gaat open. De kleine weerwolf en de grote gespierde weerwolf komen binnen.)
De kleine weerwolf: Ben benieuwd wat hier is?
De grote weerwolf: Anders ik wel. Maar zo binnendringen is toch een beetje onbeleefd. (Non Sequitur pakt een enorm geweer van achter het bureau vandaan en schiet op de kleine weerwolf. Die knalt met een gat in de buik achterover naar buiten. Een tweede schot schiet het hoofd van de grote gespierde weerwolf van zijn romp. Ook hij valt achterover naar buiten.)
Non: Ziezo.
Thelma: Zeer voortvarend. Maar ook onnodig, want het waren beschaafde wezens.
Non: Hoe weet u dat?
Thelma: Nou ja, de manier waarop zij spraken. Ze vinden hun eigen gedrag nog onbeleefd ook.
Non: Maar zijn ze daarmee beschaafd?
Thelma: Ik weet het niet..... Ja toch?
Non: Weten zij wie Johan Georg Tinius was? Weten zij hoe men de Concours de Grande van Krispell moeten opvoeren? Welke drie vioolsnaren men moet bestrijken als de de cellisten de grote greep hanteren tijdens het opvoeren van Le Blablabla? Dat, dame en heer, dat is beschaafd.
Thelma: Tsja...
Non: Naar wat wij weten, zouden deze twee overbehaarde zoogdieren net zo goed liefhebbers kunnen zijn van Carlo en Irene. Hahahahaha!
Thelma: Nee. Zo bekeken.... Maar ik dacht: met die grote gespierde zou ik volgaarne eens de Kama Sutra intens en met praktijkvoorbeelden doornemen, als u me vat. Nu ja, als non hebt u daar natuurlijk helemaal geen kijk op.
Non: Nee, inderdaad. Ik ben een onaangeroerde witte lelie in een onbetreden grasveld. Ik zing het Panis angelicum voor mijn plezier en verder weet ik niks van vertier.
Shafty: Hebt u er bezwaar tegen als ik een sigaar op steek? En zonee, hebt u wellicht lucifers voor mij?
Non: Geenszins en natuurlijk. (Ze opent de gewraakte la van de envelop, wordt weer even vuurrood en geeft snel een lucifer aan. Shafty strijkt die langs zijn voetzool en steekt de sigaar aan. De brandende lucifer gooit hij achteloos weg. In de openstaande la, die verwoed begint uit te branden.) O HEMEL! Snel, waar is de brandspuit?
Thelma: (streng) Als goede schoolleidster hebt u die hier hangen...
Non: (in paniek) Doorgaans ja. Maar de jongens gebruiken hem soms voor hun perverse spelletjes...
Thelma: Te laat. De boel is volledig uitgebrand. (Ze giet haar martini in de la. De vlam laait op en dooft sissend.) Nou, da's geen droge martini, hahaha. Maar geef er nog maar één... Die la zit vol as. Jammer.
Non: Jammer.... jammer.... Ik zal u vertellen, het is bijzonder jammer.
Thelma: Maar geen reden om mij nog een lekker glas droge martini te onthouden.
Non: (schenkt nog eens in) Weet u overigens hoeveel leerlingen hier op school het Panis Angelicum kennen?
Thelma: Een stuk of twee?
Non: Allemaal! EN weet u hoe dat komt?
Thelma: Omdat u een non bent?
Non: Ook. Maar wij hier op school dragen een eenzijdig beeld uit waarmee Thomas van Aquino zelf zich nog in zou kunnen vinden. De leerlingen zijn allemaal intellectuelen in de dop of er al iets uitgekropen. De normaliter zo welig tierende hormonale oprispingen binnen een middelbare school komen hier niet voor.
Thelma: Wauw! Verbazingwekkend, hoe doet u dat?
Non: Wij laten ze elke ochtend voor de eerste les drie pagina's Tolstoj lezen, al waarna we gezamenlijk een leerling uitkiezen die die dag de taak heeft om medeleerlingen de hele dag te overrompelen met quotes uit de gelezen Tolstoj-bladzijden. In het Russisch!
Thelma: Ah. U laat de leerlingen ook Russisch doen? (Ergens het geluid van een koekoek.)
Non: De meisjes ja. De jongens daarentegen laten we hier vooral Grieks doen. (De koekoek laat zich nogmaals horen.)
Thelma: Grondig?
Non: Heel grondig.
Thelma: Dat echt onvermoede gemeenplaatsen worden aangeboord?
Non: Dat mag je wel zeggen, honey. Er is bovendien geen jongen die niet Socratisch en geen meisje dat niet Sapphisch geheel wordt klaargestoomd voor de grote wereld.
Thelma: En de biologielessen?
Non: Praktijkgericht. Heel erg praktijkgericht.
Thelma: Frans?
Non: Om te zoenen.
Thelma: Nou, dan weet ik genoeg. Maar die droge martini, komt die uit de lucht vallen of krijg ik die nog?
Non: (geeft haar het glas) Men vindt, zegt men, bomen in de open lucht en in kamers, welke dikwijls plotseling, over en over met honingdauw bedekt worden en men kan zich door bijomstandigheden daarvan overtuigen, dat deze stof noch uit de lucht gevallen, noch door bladluizen afgescheiden had kunnen zijn, omdat deze laatste niet aanwezig waren. Kijk, dat was zomaar een stukje uit het klassieke biologische werk album der natuur. Denkt u dat men die essentiële kennis nog te weten komt als men de televisie aanzet? Nee, nee en nog eens nee. Hier op school wel. De televisie laat een volkszanger zien die zijn leven leidt door ranzige misstanden met een hoop seksualiteit en drugs. Wij leren onze leerlingen hier op school bij de literatuurles omfloerst te spreken over seksualiteit, of juist heel overdreven open. Dat is klasse. Dat is chique. Niks geen RTL Boulevard met wie tongzoent wie, maar gewoon het ruige literaire duw- en trekwerk. Maar als u hier even wacht, dan ben ik zo terug. U drinkt nu een droge martini, maar daar mag ik graag een plakje natte bananencake bij serveren. Ik ben in een wip terug. (Ze gaat weg. Thelma kijkt Shafty aan en vice versa. Thelma zet haar rode pruik af. We herkennen haar al wat meer: het is Lloretné.)
Lloretné: Poeh, die opvulling onder de kleren is beheurlijk warm en die pruik ook. (Shafty zet de zijne ook even af: het is Rufus.)
Rufus: De mijne anders ook wel. Snel, hier is de reservesleutel van het luik. Ik MOET weet wat zich daaronder afspeelt, want heremijntijd, wat een putlucht komt daaruit zeg. Als ze me zouden zeggen dat het onthoofde lijk van de monseigneur daar lag, zou ik het ook geloven. (Lloretné opent het luik.)
Lloretné: Ga jij kijken, Roefie. Ik ben vrouw, ik durf niet. (Rufus daalt af. Lloretné klapt het luik snel dicht.) Hahaaaaaaaaa! Je dacht toch niet, dat ik hier kwam om me alsnog aan je te onderwerpen, Rufus? Mwoehahaha. Oeps, daar is de non weer... (Ze zet snel haar pruik op en is weer Thelma. Non Sequitur komt binnen met natte cake.)
Non: Zooooo....
Thelma: Heerlijk. Ik heb altijd al wat gehad met natte bananencake. Het zichtbare deel ziet eruit als een klein roze bolletje, de glans bananencake. De bananencake bevat zeer veel zenuwuiteinden en is daardoor erg gevoelig voor directe aanraking. · De bananencake kan een paar millimeter groot zijn, maar ook meer dan een centimeter. Gemiddeld heeft ze de grootte van een potloodgummetje. De grootte zegt overigens niets over de gevoeligheid van de natte bananencake. Haar enige functie is genot te geven. Voor het toetje is zij onmisbaar. De bananencake is het meest gevoelige deel van de menukaart, vergelijkbaar met de bananenschil bij ongepelde bananen.
Non: Zulks is juist. En bovendien: bananen kunnen een metafoor zijn voor onderdrukte sexuele verlangens en behoeftes. De banaan is een fallussymbool en vertegenwoordigt mannelijke sexualiteit. 'Als een vrouw een banaan eet, dan heeft dat vanzelfsprekend met seks te maken,' stelt droomonderzoeker Stephan Hau van het Sigmund Freud Instituut in Frankfurt.
Thelma: Echt? Jemig, van die kant had ik het nog niet bekeken... En wat is een droomonderzoeker?
Non: Heb je Stephan Hau al eens goed bekeken? De man is een McDreamy, een dreamboat, een lekker stuk to say the least. Woof!
Thelma: O wacht, is hij die vet lekkere jongen die reclame maakt voor de SADE-Racing MX MotoCross Enduro Broek "PRO RACE"?
Non: Uh-huh.
Thelma: Woof indeed! Woof! Woof! Cream! Cream!
Non: Ja, dat kun je ook bij natte... (Het luik was niet op slot en gaat derhalve open. Shafty komt omhoog met in zijn armen het ietwat vergane hoofd van de monseigneur.)
Shafty: Ladies...
Thelma: IEIEIEIEKS!
Non: Wat is dat?!
Shafty: Een hoofd.
Thelma: Waar haal je dat vandaan? Waar kom je vandaan? Een luik? Ben je iin een ondergronds gangenstelsel geweest alwaar je het onthoofde lichaam en diens bijbehorende hoofd vond alsmede een supergorgeldrank-verpakking? En heb je toen die mombakkes meegenomen? Vertel op!
Shafty: Je haalt me de woorden uit de mond Lllllelma.
Thelma: Dat is nog klein bier bij wat jij allemaal uit mijn mond hebt gehaald. Mevrouw de non, ik wil hier graag een uit-ge-brei-de verklaring voor, dus ik zou zeggen: neemt u maar eens de tijd en kom met een goede story op de proppen.
Non: Heeft u een minuut of tien?
Thelma: Welzeker!
Non: Dit is het verhaal van onze gewaarde collega Turandot. In Perzië heeft zij ooit een decreet uitgevaardigd. De man die met haar wil trouwen moet drie raadsels oplossen. Als hij daar niet in slaagt, zal hij worden onthoofd. Dan is er kanselier Ping, die haar net als maarschalk Pang bijstond. Pong, de chef-kok maakte voornamelijk fantastische bamischijven. Op een nacht of in een nacht, hoe dan ook, het was nacht, beklagen Ping, Pang en Pong zich over hun ellende. Steeds weer moeten ze de hoofden opruimen van de ellendige bitches die om de hand van turandot komen vragen. Ping laat zich ontvallen dat al dat bloed zo verschrikkelijk slecht uit zijn Gucci gewaad gaat. Pong vindt dat eigenlijk ook maar hekelt vooral het opruimen van de vaak nog dagen narollende hoofden. Dat zat zo, die hoofden rolden als door een betovering altijd maar door en door, door een betovering. Zeg maar. Nou ja, dat was het werk van een Rooms-Katholiek figuur, hierna te noemen Plif. Pang was zo ontzettend bang dat er ooit iemand die Plif heette zich melden zou, dat hij vroeg naar bed ging die nacht. Dat deed hij door in een teug een karaf droge martini te drinken. Dit populaire drinkspelletje heette toen de test van Karaf. Doordat Ping, Pang en Pong natuurlijk hartstikke Chinees zijn, en daardoor de r uitspraken als een l werd dat al snel Kalaf. Nou... Toen kreeg Turandot daar oren van. Niet van dat geklaag, dat wist zij ook wel, je weet hoe die dingen gaan in paleizen, elk geruchtje heeft beentjes als een Keniaan, maar van dat drinkspelletje. Dus dat ging ze ook eens het spelletje spelen. Dus dat? Ik bedoel natuurlijk: dus ging ze ook eens het spelletje spelen. Nou ja, een karaf droge martini later begon ze tegen een wildvreemde bediende die Timur heette, hij was een groot fan van The Lion King, volstrekt willekeurige raadsels te spuien. Haar eerste dronken gebral was: Wat wordt elke nacht geboren en sterft bij zonsopgang. Timur, die niet van gisteren was, riep snel alle drie de wijzen uit het Oosten bijeen en zij kwamen met geschenken aangesneld. Toen zij er waren was dit tegen het zere been van Plif, want dit is een anachronisme en een verhaspeling van een Bijbelverhaal. Dus die schreeuwen. Nou, die werd gekalmeerd door Pong, die een heerlijke natte bananencake maakte voor hem. Daar lustte Plif wel pap van en zo werd hij al snel stil. Dus toen kon Timur zijn antwoorden geven: de straatverlichting, de sterrenhemel, de watervleermuizen, naaktslakken, enzovoort. De drie Wijzen knikten instemmend, want ook zij wisten dat al deze antwoorden waar waren. Turandot mompelde nog iets van hoop, maar dat werd door de Drie Wijzen weggewuifd. Volgens één van de Wijzen was dit een racistische opmerking van Turandot, omdat Barack Obama het geven van hoop tot speerpunt had gemaakt, en om negers met de nacht te associëren ging hem te ver. Nou ja, Turandot was dus wel gedwongen tot haar tweede raaskalraadsel. Vlak voor ze het wilde zeggen moest ze geweldig barfen, en na het raadsel te hebben uitgesproken deed ze nog een potje overgeven erbij. Het raadsel was: wat is warm en rood als een vlam, maar is geen vuur. Zuchtend sprak Timur uit dat zij wel op een vulva zou doelen, en terwijl de Wijzen al juichend instemden hoe goed dit antwoord was, voegde Timur toe dat het net zo goed een lavalamp of een brandwond had kunnen zijn. Hierop verklaarden de Wijzen unaniem Timur tot genie en aspirant Wijze. Turandot had het niet meer en gooide vol frustratie een karaf naar het hoofd van Timur. Die raakte Pang, waardoor die neerzeeg in een eeuwige slaap. Hierdoor bleven Ping en Pong als enige over als noodgedwongen globaliseringskarakters, en moesten ze toch wat. Dus ze besloten een varieté nummer te vormen met hun sketch 'Ping en Pong speelden pingpong'. Dat vonden de Drie Wijzen zo'n leuk idee dat men een pauze voor de raadsels inlaste en Ping en Pong even optreden mochten. Turandot werd kwaaier en kwaaier en vond alleen nog troost in de drank en goot dus nog maar een karaf droge martini naar binnen. En Ping en Pong traden ondertussen geweldig op. De Drie Wijzen tikten vrolijk mee op de wijze van het nummertje en zongen zelfs al snel mee. 'Ping en Pong speelden pingpong, pong zei de pingpongbal, maar Ping die zei dat Pong het deed, maar Pong zei nee het is.... Ping en Pong speelden pingpong." Het duo ging na hun optreden snel naar hun bed, maar kozen er wel voor om een kussen op het hoofd te leggen tijdens het slapen, zodat hun niet ook het lot van Pang, of de karaf, zou treffen. Nou ja, van woede, maar toch enigszins meegesleept door het vrolijk deuntje ook enigszins blij gestemd, dronk Turandot maar door en door, tot zij klaar was om het derde raadsel te formuleren. Het luidde als volgt: Wat is als ijs, maar brandt toch? Timur keek de Drie Wijzen eens aan, haalde zijn schouders op en sprak toen: vloeibare stikstof. De Drie Wijzen braken onmiddelijk los in een brullen van vreugde. Weer had die slinkse Timur gelijk. Hij mocht trouwen en nemen het vlies van Turandot. Nou, daar had die Timur helemaal geen oren naar. Hij keek eens naar haar en zei: 'Die is zo dronken als een tor, zo een Gooische doe ik niet hoor.' Een probleem was geboren, moest hij haar nu trouwen, of moest hij onthoofd worden? Nou ja, Timur was een wijs man, niet voor niks de oude koning van Tataren, en hij had wel een oplossing. 'Ziet u', zei hij, 'Ik heb een zoon die dol is op overvloedig alcoholgebruik, en naar wie men zelfs een drankspel heeft vernoemd. Ik presenteer u... Calaf.' Nou, en daar kwam een bloody hunk tevoorschijn. Turandot begon van vreugde te lallen en ook Calaf kon zijn lol niet op. Nou ja, de Drie Wijzen vonden het allang prima en vonden dat Timur maar ook Wijze worden moest. Maar er was maar plek voor Drie Wijzen, en dus moest er ruimte gecreerd worden. Nou, dat werd eventjes een knelpuntje, tot één van de Wijzen over een bananenschil uitgleed die Plif daar had neergegooid toen hij die uit zijn natte bananencake had gevist. Hij had gedacht dat het een slordigheidje van de chef was, en het zomaar achteloos neergegooid. Nou ja, en toen gleed één der Wijzen uit, en die overleed. Timur werd Wijze, stelde een onderzoek in naar de dader van het Bananenschilincident en liet Plif onthoofden. Turandot nam het hoofd mee toen zij op zoek ging naar de herkomst van haar familie, en begroef het hier. Dat dus.
Shafty: Ik ben de draad een beetje kwijt. Kunt u het nog eens herhalen vanaf dat Turandot woedend wordt?
Non: Welzeker. Turandot had het niet meer en gooide vol frustratie een karaf naar het hoofd van Timur. Die raakte Pang, waardoor die neerzeeg in een eeuwige slaap. Hierdoor bleven Ping en Pong als enige over als noodgedwongen globaliseringskarakters, en moesten ze toch wat. Dus ze besloten een krikwedstrijd te houden. Waarop Turandot uiteraard zei: "Ik wil het wel doen, maar dan op een kleed, want maagdenbloed dat spreidt zo breed." Waarop de Wijzen instemmend knikten en Turandot er echt ziek hard tegenaan ging met de Mandarijn, die daar toevallig alleen maar stond om aankondigingen te doen en die verder met het geheel droevig weinig te maken had. Daarna ging ze over op Pu-Tin-Paò, de lekker gespierde beul voor wie al menig man geknield had en hoofd gegeven had. Dat werd een partij Grieks-Romeins worstelen met een erotische inslag van jewelste. Ping en Pong stonden er een beetje beteuterd bij, want een wedstrijd zou toch impliceren dat Turandot het tegen iemand anders op moest nemen en zulks was hier niet het geval. Dus besloten ze elkaar te plezieren met de bananen en uiteindelijk ook met de Mandarijn, die de smaak te pakken had gekregen. Maar daarop verscheen de geest van Pang, die zei: "Welaan, ik ben de geest van... (Er weerklinkt een luid 'Pang!' en Non Sequitur zakt ineen. Een geweer, in Thelma's handen, smeult na.)
Shafty: BITCH! Wat heb je nu gedaan?
Thelma: Geen nood, het is slechts een verdovend middel. Hoop ik. Sleep haar het gat in. (Shafty doet het. Thelma laat het luik met een klap dichtvallen, sluit het af en trekt een wijd habijt uit een van de kasten, dat ze direct aantrekt.) Ziezo, die twee zijn uit mijn vaarwater verdwenen. Now meet Non Dedjuu, de zus van Non Sequitur en haar plotselinge vervangster... Ik ga in deze school eens orde op zaken stellen en... Mwoehahahahahahahahaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

Naam
	(typ de letters en cijfers over)
E-mail