Doktersroman 27: Why reach for the moon, when we can have the steroids

Ja, lieve lezeressen, even uw aandacht. We vonden de inbreng van onze skivriendinnen toch een beetje te seksgericht en de successerie Het kloppende vat gaat als zichzelf respecterende doktersroman toch over zoveel méér. Daarom hebben we Minna en Ute vriendelijk doch dringend op de trein naar Innsbruck gezet en onze Amsterdamse, maar uit het rustieke Nigtevegt afkomstige schrijfstervriendinnen Nipka Buster en Poeze Krols, beiden bankiersvrouwen die heel actief zijn in het literaire leven van de hoofdstad, uitgenodigd de reeks voort te zetten. Als echte Amsterdamsen brengen zij een kosmopolitisch tintje aan in het verhaal. Lees mee...

Zuster Frolette lijkt als filmster toch de ware liefde te vinden waar ze hem niet dacht te treffen, maar moet met de slinkse wegen van de verwerpelijke, vileine Crewtape rekening houden, die er alles aan gelegen is onze heldin het leven zuur te maken. Zal ze overwinnen? Zal haar vrouwenhart vergeving kunnen schenken? Zullen haar nieuwe jetsers goed van pas komen? Beleef het mee.

De opnamen verliepen verder rimpelloos: Frolette vond het slaapverwekkend maar haar scènes stonden er op voordat ze het zelf door had. Sjors Kloenie deed diverse toenaderingspogingen boven een kopje koffie, maar Frolette hapte niet toe. Na haar laatste draaidag, zei ze eenieder vaarwel tot aan de Oscarparty en ging haars weegs. Het aanbod voor de Herculesfilm sloeg ze af: nu ze was doorgebroken in de glamourwereld van Hollywood, wilde ze het liefst een Independent Movie maken, want die zou haar street cred als serieuze actrice enorm verhogen.
Het aanbod kwàm, slechts een dag later: de vrouwelijke hoofdrol in Anna Bola, een film over de echtgenote van een steroïdeverslaafde Mr. Olympia. Dat was nog eens wat anders dan die stomme Herculesfilm! Ze zei direct ja. Zo kwam het dat ze de kleine lettertjes van het contract, op haar eigen verzoek eerst nog in Times New Roman lettergrootte 18 afgedrukt, had overgeslagen. Dat zij na de opnames moest aandraven voor een reclame voor action figurines van haarzelf, bleek later dan ook een aangename verrassing. Toen zij op de eerste dag van de draaidag in haar trailer dit dealtje besprak met Crewtape, haar personal assistent op de set, was ze dan ook uitzinnig. Haar eigen Barbie, een meidendroom die al jarenlang gekoesterd doch onafgestoft in haar kast stond, pal naast de inmiddels veel gebruikte BB-cream.
Die dag ook werd ze voorgesteld aan haar tegenspeler, die zelf een ex-Mr. Universe of iets van gelijke strekking was, maar die was ontslagen door overmatig gebruik van steroïde en die zich - ondanks redelijk gebrekkig acteertalent - helemaal kon inleven in de rol. "Lieve hemel," fluisterde Frolette tot zichzelve, "hij is affreus." En inderdaad: de man was in alle opzichten onnatuurlijk groot, met enorme schouders en biceps en - het allerergste - feitelijk grotere bewbs dan zijzelve. Hij kon zijn eigen veters niet strikken omdat hij zijn voeten bijna niet kon zien. De man leek een en al pezigheid en vlezigheid. Snel bladerde Frolette het script nog even door: gelukkig waren er weinig liefdesscènes in deze Conflicflic. "Hoe heet u?" vroeg ze beleefd. Hij knikte beleefd in haar richting. Dan trok hij speels zijn gele stringetje uit zijn bilnaad, waardoor zijn toch al geprononceerde mannelijkheid nog iets geprononceerder werd. "De naam is Sean Laughrea". Ze drukt vriendelijk zijn hand en merkte tot haar verbazing dat er geen enkele kracht in zijn handdruk aanwezig was.
"Ik ben vereerd uw tegenspeelster te mogen zijn.... Natuurlijk, natuurlijk... Er zijn diepere films, diepere scripts, wat zeg ik, diepere decorstukken dan deze film gemaakt, maar het is toch een kans om weer eens op een billboard in alle grote steden in de wereld te staan." Frolette knikte hem toe, nog altijd zonder een woord te zeggen. Ergens in haar bloeide een lotusbloem op uit de versgemeste aarde die zijn hoogpiepende stem daar strooide. "Ik moet zeggen, ik kende uw naam natuurlijk van uw werk als model, maar uw vorige film heb ik helaas niet gezien. Wellicht een ideetje.... Als wij deze film samen bekeken?"
"Een heel goed idee," zei ze en ze voelde in zichzelf een warmte opbloeien op gevoelsniveau en dat was voor het eerst in haar leven, "maar die film is nog niet gecut en gereleased dus dat duurt nog even. Maar ik wil heel graag: waarom doen we niet gezellig samen een proteïneshake?" "Wow!" riep Sean uit, nu met een van zelfverzekerdheid bronstig lage stem. Hij greep haar bij het middel en tilde haar moeiteloos de lucht in. Oei, wat was hij lelijk, dacht Frolette, maar hij is wel een echte man. Ze schaterde het uit. "Ik wil je helemaal leren kennen," zei Sean nu met een diepe warmte, die zijn grofpezige gezichtsgelaat een wonderbaarlijke zachtheid gaf, "dus geen gepees en gekees voordat we wat meer van elkaar weten. Eerst maar gewoon eens een drankje." "Dat is exact waar ik ben in mijn leven," kreet Frolette uit met een merkwaardig hoge piepstem, "ik bewaar mijn maagdenbloem alleen voor wie het waard is." "In dat kader...", sprak Sean, "ik vind wel dat je het moeten. Ik ben door mijn veelvuldige.... nu ja..... De hormonen.... De anabolen, ik... ik.... ik kan geen kinderen meer krijgen."
Frolettes wereld stortte niet in. Frolettes wereld werd juist fleuriger. De bloem in haar baarmoeder groeide nu uit tot een door een kundig tuinarchitect ingerichte Japanse tuin. "Dat is toch geheel niet erg, lieve man? Jouw Fro heeft haar leven, dat deel van het leven, allang gehad. Het telt voor mij net zozeer als dat je zeggen zou: "Ik gebruik al jaren geen tampon meer om mijn ontlasting mee af te vegen." Irrelevant lieve schat." De massieve spieren van de man glommen toen hij uit vreugde haar nog een draaitje liet gaan. En nog een draaitje. En nog een draaitje. Uit evenwicht, misselijk zelfs van de draaierigheid, zegen zij ineen op de bank die in de trailer stond.
"Kus mij op de wang, you bewbalicious thing you," zei Sean viriel. Ze deed het. "Vertel me alles over jezelf, schatje," vervolgde hij. "Wel," zei ze, terwijl ze hem van dichtbij toch wel heel lelijk maar supermannelijk en stoer vond, "ik ben wat je noemt een natural girl. Ik leef voor mezelf in mijn stulp niet ver hier vandaan. Ik schiet ondergoedreclames, maak films en ben een verpleegster met een bijzonder naaitalent. Thuis lees ik de Linda, maar ik doe ook intelligente en diepzinnige dingen. Mijn grote droom is het om ooit nog eens geheim agent te worden en in het verleden heb ik het best aardig gedaan als drugskoerier, wat ik een blauwe maandag geweest ben. Ik ben de uitvindster van een nieuwe vorm van liposuction, maar de rechten op die techniek zijn me ontstolen. Als ik die weer had, zou ik puissant rijk zijn en de hele dag het mannelijk personeel bonken. Dat is zo'n beetje alles. En jij?" "Meisje, ik ben een eenzame wolf en dat is alles wat je van me moet weten." Hij streelde haar over haar wang en kuste haar.
De deur van hun, zo voelde het inmiddels wel, trailer werd geopend. Een nietszeggende nono van een productieassistente kwam binnen om Sean bij de hand weg te halen. "Tijd voor mijn eerste scene babe. Als je wil... kom je kijken?" Frolette gaf een diepzinnige grom en keek hoe hij de deur achter zich dicht trok. De man was lelijk. Hondslelijk. Zijn spieren waren walgelijk. Maar toch.... Hij had iets waardoor haar hart smolt als ze naar de injectiewonden in zijn biceps keek.
Ze nam direct een koude douche, maar kon het beeld van Sean die haar grofweg mannelijk nam op het platje niet van zich afschudden: hij mocht haar helemaal uit elkaar raggen, zo hij wilde. Dat gedacht hebbende, opende ze haar post van die dag. Er was natuurlijk de gebruikelijk fanmail van slipjesfetisjisten en een cheque voor haar aandeel in Lower School Lowlife, de film met Sjors Kloenie en Sjerrun Stoon.
Ze staarde nadrukkelijk uit het raam. In de verte scheerde sierlijk een maagdelijke zwaan richting dito vijver, totdat een geweerschot uit onbestemde hoek het beest bloed deed spuwen en deed belanden op de spiezen van een tuinhek, alwaar het lichaam op bloederige wijze diverse malen gepenetreerd werd. Frolette overdacht voor het eerst haar leven: veel avonturen hadden haar uiteindelijk weinig meer gebracht dan verbroken relaties en verloren dromen. En het ergste: ze had haar favoriete film, Booty Call, al zo lang niet meer gezien. Ineens wist ze wat haar te doen stond: Thee drinken. Een lekker bakje earl grey zou haar opvrolijken. Ze stak de shag in haar beha en voelde zich gelijk een stuk beter. Grijnzend bevoelde ze Crewtape om thee te zetten. De jongeman, in wie zij zichzelve zag een jaar of twee, drie geleden, ging aan de slag met heet water. Het was precies kline Fro, dacht Frolette. Op precies dezelfde klunzige wijze had zij toegekeken hoe de mooiste mannen werden versierd door bimbo's, pal voor haar ogen. Want ze wist hoe Crewtape nu haar vervloeken zou voor haar oppervlakkige keuze voor die spierpees. Maar zoals Fro toen, zou ook hij tot wassendom komen.
"Fro," zei hij, terwijl hij zich omdraaide, "je weet hopelijk dat Sean getrouwd is." "Hahahahahaha," lachte Fro zijn opmerking weg, maar zijn gezicht stond ernstig en ze vroeg, haar hart bonzend van iets wat sterk leek op postcoïtale angst: "Wie is het bruidje? Vast een breinloze, manipulatieve bimbo die niet kan spellen en haar lusten wil botvieren op de grootste, lompste vleesklomp die zij vinden kon?" "Nee," antwoordde Crewtape, "met...mij." De woorden kwamen als mokerslagen bij Frolette binnen. Verblind greep zij haar zilveren pistooltje en liep als in een trance haar trailer uit. Verderop bungelde Sean dapper aan een touw, bezig aan de zwaarste stunt - hangend van een hijskraan - die hij voor de film moest doen. Ze zette een zilveren demper op haar zilveren pistooltje en schoot. Het touw knapte, Sean viel naar beneden. Niemand had gezien wat er gebeurd was. In haar trailer stond Crewtape nog na te hikken van het lachen: "Grapjèèèèèèèèèèèèèèèèèè`." Frolette kwam weer tot haarzelve. Wat een wereld was dit. Ze schoot Crewtape in zijn knieschijven en ging snel kijken of Sean nog okay was.
"Sean..." De massieve blonk vlees richtte zijn blik op haar. "Ja Fro?" Frolette legde geërgerd een vinger op zijn lippen. "Stil nu. Ik kijk even of alles goed met je gaat." De regisseur van de film kwam handenwringend aangelopen. "Wat een fantastische opname, Sean. I don't know how you did it, but you did. Wow. Amazing." Sean krabbelde overeind. "Ik ben blij dat ik vanochtend een extra set koprollen met gewichten aan de enkels en polsen heb gedaan, want nu was ik precies voorbereid om deze val op te vangen.""O gelukkig," zei Frolette en ze stak haastig haar zilveren pistooltje tussen haar massieve Frolettes. "Ik ga even iets aantrekken," zei ze snel en dan kom ik naar je volgende opname kijken. De crew staarde haar met hangende tongen na. In haar trailer negeerde ze de kreunende Crewtape en trok haar strak sluitende juchtleren bodystocking aan. Ze rende weer terug. Ze voelde het nu. Het schot had haar bevrijd van alle angsten: ze was gelukkig.