Terwijl de illustratie de grenzen van LSCDP's mogelijkheden verkent, gaan wij in de volgende SLL-aflevering dieper in op de karakters. Het is onze vele lezeressen een vraag welke de rol is van docente Nederlands Gundula in het ingewikkelde web van mensenhandel en manipulatie rond de nieuwe leerling Chop Suey. In deze aflevering krijgt u daar weliswaar geen antwoord op, maar er wordt wel een fascinerende kijk geboden in haar leven en in het tot dusver stringent inconsistente karakter van schoolinspecteur Hans Verdrammer. Enjoy.
(Gundula op haar kamertje, die behalve voorzien is een van een IKEA-bureau, ook behangen is met tientallen Denny Christian-posters.)
Gundula: De bandeloosheid van die meisjes gaat mij veel en veel te ver. Maar wat kan ik er op dot moment tegen doen? Slaan helpt, maar na die verzwikte pols moet ik het toch rustiger aan doen van de dokter. (Daar wordt op de deur geklopt, hard geklopt, zacht geklopt.) Wachtwoord?
Stem: Hoebahoebahoeba hap hap hap, hoebahoebahoeba hap hap hap,
wij zijn twee vrieieieieieieieiendjes....tot de laatste snik!
Gundula: (streng, maar toch met licht vibrerende stem) Binnen! (De deur gaat open. Binger staat in de deuropening, met ontbloot bovenlijf.) Wat doe JIJ hier?
Binger: Ik geef het op, mevrouw Roodstaert. Ik geef me over aan u. Uw lange benen, uw strengheid, uw net te korte rokjes, uw geweld....ik weet dat ik al twee keer expelled ben op drie verschillende scholen voor het slapen met docentes, maar ik kan u gewoonweg niet weerstaan... Het moet vandaag wel vlug want we hebben met een paar jongens vrijkaartjes voor de Veluwe en we vertrekken over een kwartier.
Gundula: Ieieieiek! Wat? Neen! Wie denk je wel dat ik ben?
Andere stem: Gundula? Ben je daar?
Gundula: Iek! Iek! O nee! Wat zullen ze zeggen als ze je hier vinden met ontbloot bovenlijf! Ik word van school gestuurd! Ik word van school gestuurd! Snel, verberg je achter de chaise longue! (Binger verstopt zich en Hans Verdrammer komt binnen.)
Hans Verdrammer: Hum... Hum.... Ik dacht.... Ha! Gundula... Ik dacht... Ik loop even binnen bij mijn zeer... Hum... Hum... gewaardeerde collega Gundula.
Gundula: Dag Hans. Je bent altijd welkom, altijd, (Ze slikt en wil verder gaan, maar Hans onderbreekt.)
Hans: Fijn. Dat waardeer ik zeer. Bezwaar als ik op die voortreffelijke... Hum.... Chaise longue plaatsneem? (Hij gaat zitten.)
Gundula: Ga zitten. Wat... Kan ik verder voor je betekenen. (Ze merkt dat Hans naar haar lange benen onder haar rokje zit te staren en slaat ze plots kuis over elkaar heen.)
Hans: Wat een prachtig kruispunt van wegen... Hum hum... Waarop wij nu zijn aangeland. Jij en ik. Beide succesvolle onderwijstijgers en! Met aanzien van de ouderraad. Jazeker... Humhum... Ik heb hen horen vertellen over jou... Humhum.
Gundula: O? Wat ontzettend goed om te horen. Noemden zij mij specifiek?
Hans: Als schoolinspecteur heb ik toegang tot ALLE info over dit onderwijsinstituut en ik kan je zeggen dat ik heel veel over je gehoord heb. Niet specifiek of zo, maar toch heel veel. Wat zit je er gespannen bij....
Gundula: Kan ik wellicht een kopje thee voor je zetten? Ik heb dat geleerd op cursus. Tja, neem me niet kwalijk als ik wat gespannen ben, maar ik heb hier waarempel voortdurend herenbezoek. Johannes Plum zwerft ook steeds rond mijn voordeurtje en ik heb dus maar een paar wachtwoorden ingesteld, dochter van de virtuele generatie die ik ben. Thee?
Hans: Groene?
Gundula: Uiteraard.
Hans: Dan graag. Nu ja, laat ik maar meteen tot de chase cutten, no pun intended. Ik ben eigenlijk gewoon op zoek naar bondgenoten die de verderfelijke invloed van Modeste, de biologieleraar tegen kunnen gaan. Hij is beresterk en voordat ik mijn heavy, toevallig zelf Beer geheten, op deze zaak zet, dacht ik: misschien moet ik het proberen met iemand die haar eh...buitengewoon langbenige, strenge vrouwelijkheid tegen hem kan gebruiken.
Gundula: Ik als een soort mannenprooi uitgezet? Hmmmm, hoeveel klontjes?
Hans Verdrammer: Oei... Daar ga ik altijd de mist in.... Ik zeg... Mag ik nog even denken? Ja.... Ja... Twee klontjes?
Gundula: Doen we dat. Even nadenken hoor. Moet ik dan... mijn benen laten zien? Een beetje zo... (Ze haalt haar been terug over de andere en spreidt ze lichtjes, opdat Hans een blik op haar kanten bezit kan werpen.) de boel....
Hans Verdrammer: Ooooo ja.... (Hij friemelt met zijn vinger aan zijn boordje.) Dat is precies.... (slikt) precies goed.
Gundula: En dan zo... (Ze leunt naar voren opdat haar vooreerst bescheiden lijkende borstjes, nu plots aan Hans als flinke Goldstars worden getoond.) mijn vrouwelijkheid tonen... en dan misschien.... (Ze drukt met haar ellebogen haar borsten tegen elkaar.) zoooo....? (Ze kijkt hem zwoel aan.)
Hans Verdrammer: O ja, precies zo!
Gundula: Nee, daar voel ik helemaal niets voor. Ik pak dat liever veel directer aan. Namelijk zó. (Ze trekt in één ruk haar jurk van haar lichaam, waaronder ze een nauwsluitende glittercatsuit draagt. Ze grijpt de afstandsbediening, drukt op een knopje en dan schalt een Spice Girls remix knalhard uit de speakers, waarop ze een sensuele lapdans uitvoert, die ietwat lijdt onder een nogal geforceerde Paris-Hiltonchoreografie.)
Hans Verdrammer: Oei. Dit ziende lijkt het me haast alsof ik voor het verkeerde team speel. Haast. Maar toch net niet. Zal ik mijn tickets voor LA the Boys Choises voor vanavond dan toch maar doorverkopen? Ik had ze graag gezien in de nieuwe samenstelling... Ho mevrouwtje, stop maar, het is duidelijk zo. (Op dat moment staat Modeste in de deuropening en staart met open mond naar Gundula. Hans, die doorheeft dat Modeste zijn aanwezigheid niet doorheeft, duikt snel de staande kast in.)
Gundula: Is dit wat je zoekt, batty boy?
Modeste: Niemand noemt mij batty boy, juffrouw! (Hij heft woedend zijn vuist.)
Gundula: Huh? Wat? Hoe? Waar is....? Oh! O, meneer Modeste, dat treft. Ik had net een kopje groene thee gezet voor u, met twee klontjes.
Modeste: Precies zoals ik het blief.
Gundula: Vertel... Wat kan ik voor je doen?
Modeste: Een kopje groene thee graag... Met twee klontjes suiker...
Gundula: Die... die heb je net gehad?
Modeste: Jawel, maar ik vond het zo vreemd dat je wist wat ik wilde alvorens ik zelf maar een stap naar binnen had gedaan en... o who am I kidding... het bloed stroomt niet meer naar mijn hersenen als ik je zo in je catsuit zie. Meid... wat ben jij een spetter.
Gundula: Uitkijken jij! Ik kan je laten ontslaan en arresteren voor deze vuiligheid.
Modeste: Maar... Maar.... Jij hebt mij toch? Jij begon? He?
Gundula: Vuilak! Ga je thee ergens anders gebruiken. Ik ben geen vleesobject. Geen lustobject. Ik ben meer dan een lekker plakje rosbief tussen twee volle lippen! IK WALG VAN JOUW SOORT.
Modeste: Ik druip af, vol onbegrip. (Hij druipt af, vol onbegrip.)
Gundula: Wat een afdruiper. Gelukkig heb ik als vrouw de situatie goed in de hand. (Binger komt tevoorschijn van achter de chaise longue.)
Binger: Dat is te zeggen, juffrouw...
Gundula: Hoe bedoel je?
Binger: Als lid van de telefoontjesgeneratie heb ik alles gefilmd natuurlijk. En vervolgens op de mail gezet naar meneer Modeste. Als hij werkelijk wil weten hoe de vork in de spreekwoordelijke steel steekt, dan weet hij het nu.
Gundula: Aï.
Binger: Ik denk dat ik vanaf nu voor Nederlands alleen nog maar voldoendes krijg, terwijl ik er niks voor hoef te doen.
Gundula: Neen, afvallig uilskuiken. Dat zou zo zijn als je zou dreigen met het doorsturen van de film. Dan kon je me chanteren. Nu heb je het al gedaan, sufkop.
Binger: Oeps. Of, zoals wij Amerikanen zeggen: oops.
Gundula: Ik heb dus een heel andere set problemen dan jij voor ogen had. Maar jij komt niet weg met je daden. Ik geef je overal een dikke onvoldoende voor.
Binger: Ik denk dat u hier niet meer werkt eigenlijk.
Gundula: Juich niet te vroeg, big boy. Ik heb vriendjes in de schoolleiding. (Moeder Overgang komt op.)
Moeder Overgang: Moet ik het wachtwoord nog zeggen of wil je me de vertolking van Kurt Weills Bilbao-Song besparen? Ik had liever het Marsupilami-lied gehad als wachtwoord... Gaan we dan: ‘Bills boathouse in Bilbao, Bilbao, Bilbao...’ Maar, hetwelk ziet mijn oog? Een half ontblote leerling? Aha, das also ist des Pudels Kern! Nu snap ik waarom we hier alleen binnen mogen met wachtwoorden...
Binger: Zoals mijn vader zei bij mijn aangifte: bingo! U bent precies de vrouw die ik nu zoek om dit filmpje... (Hij wordt onderbroken.)
Moeder Overgang: Laat maar zitten. Je wordt van school gestuurd. OPZOUTEN!
Binger: Maar.. maar...
Moeder Overgang: Gebakken paling! Rotte volkoren boterham! Voordeelverpakking Page Plus! Uit mijn ogen!
Binger: Maar....
Moeder Overgang: Als je blijft zanikken ga je op het rad met je...
Gundula: Perfect gevormde pectorale spieren en heerlijk kleine nippeltjes.....
Moeder Overgang: Precies... nee?! WAT?!
Gundula: Niks.
Binger: Ik druip af, vol onbegrip. (Hij druipt af, vol onbegrip.)
Moeder Overgang: Wat een afdruiper! Die is hier dus weg... Jemig, die hadden we ook nooit aan moeten nemen. Alleen omdat zijn vader 51 percent van de school financiert met zijn aandelen is het....O jee. O jee. OOOOOOOOOH JEEEE! Binger, kom terug, kom terug!!!! (Binger keert terug.)
Binger: U heeft net de rekensom gemaakt, vermoed ik? Volgens mij ben ik nog steeds aan boord van het gymnasiale onderwijs dat hier wordt geboden? Haha. Juist. Hoef ik pa ook niet te bellen in zijn bubblebad in ons derde buitenhuis in Florida.
Gundula: Hot damn. (Modeste komt terug.)
Modeste: Zeg Gundula, wat zie ik net in mijn inbox? Een filmpje dat... Oh goedendag, Moeder Overgang
Moeder Overgang: Dag. Eh...juffrouw Gundula, dit lijkt me nochtans een zaak voor de schoolinspectie...al heb ik een grafhekel aan die zijige zeikerd van de schoolinspectie.
Modeste: De schoolinspectie? Werkelijk? Laat me u even behulpzaam zijn. (Hij slaat met zijn vuist door het hout van de kastdeur heen en trekt Hans Verdrammer met geweld naar buiten.) Ziedaar.
Moeder Overgang: Meneer Verdrammer...u...ik.... Juffrouw Gundula, dit is het toppunt!!
Gundula: Ja, hallo.... Alsof ik hier wat aan kan doen.
Moeder Overgang: Nu... Dat is het TOPPUNT MAAL TWEE! U staat hier in een CATSUIT, met daaroverheen een sensueel rood kanten slipje, en er is een leerling ZONDER SHIRT..... en een schoolinspecteur die.... in uw KAST zit....
Gundula: Is dit een geheime boodschap ofzo?
Modeste: Dat sporadisch schreeuwen zet je wel op die gedachte he?
(Een stem klinkt op.)
Stem: Hallo hier Macau.
Gundula: Binnen?!
(Johannes Plum komt binnen.)
Moeder Overgang: Nog een getuige van dit affreuze..... gedoe!
Johannes: Ik heb het hier in de hand. Niks aan de hand Moeder. Vertrekt u maar.
Moeder Overgang: Maar.. Maar...
Johannes: Hup! Humhum....
Hans Verdrammer: Hey!
Johannes: Eruit... iedereen! Behalve jij, Sharon Stone van deze generatie...
Gundula: Ik?
Johannes: Juist.
Moeder Overgang: Zeg Plum, jij kunt je hier nu wel gaan gedragen alsof je de baas bent, maar dat ben je niet, bozo. Dus wees op je hoede voor mij. Zeker als ik weer een opvlieger krijg. Ik weet namelijk heel goed wat jij hier komt doen. Die conclusie is snel getrokken. Ranzige smeerpijp!
Johannes: Zo laat ik mij niet noemen. Zoals ik op mijn vorige school al zei: kom eerst maar eens met bewijzen.
Hans Verdrammer: (terzijde tegen Gundula) Je carrière hier is over. Maar wees gerust: ik breng je naar mijn goede vriend Beer en als hier het regime overdonderd is, kunnen jij en je strakke catsuit en je schalks bubbelende Gundula’s hier gewoon terugkomen.
Moeder Overgang: En WAT staat u daar te fluisteren, meneer?
Hans Verdrammer: Mevrouw, ik ben de inspecteur. Ik zeg u uw mond te houden. Ik denk dat we de dame tijdelijk moeten ontslaan met behoud van uitkering.
Moeder Overgang: TIJDELIJK? Die hoer van Babylon, die Jezebel, die Maria van Magdala, die Heriodasdochter komt er hier NOOIT meer in, begrepen?
Johannes: Hum hum...zouden we even... Ik eh.
Allen: Kop dicht! (Gundula gooit wat kleding in haar koffer en vertrekt.)
Modeste: Het wordt hier allengs minder babelicious.
Johannes: Dat kun je wel zeggen, ja. Ik heb geprobeerd het te verhinderen. Maar ik kon niet meer dan proberen...ik kon niet... En nu...nu is ze weg. Weg. Oh.... (Hij barst in huilen uit. De tranen biggelen hem zonder ophouden over de wangen.) Oh....ohohohohohoho....oh!
Moeder Overgang: Menselijk leed en hartenpijn raken mij altijd zeer. Roep haar maar terug. Ze kan hier verder. Laat het bij deze waarschuwing blijven. Ga haar terughalen, Modeste. (Modeste rent weg.) Er is verder gelukkig geringe reputatieschade. (Mirella, Danco, Kester en Rafael komen op.)
Danco: Jeumig Binger, dat filmpje dat jij hebt gewhatsapped, zeg: die docente die een lapdans doet en die zomaar thee gaat zetten met haar bovenste knoopje open. Het staat meteen op mijn Hyves, mijn Facebook en mijn Twitter!
Mirella: En de mijne! En ik heb 600 volgers!
Danco: Je bent echt een enorme held Binger!
Rafael: Ik heb het filmpje al dire keer gezien en mijn touchscreen is niet meer te gebruiken!
Binger: Ieuw.
Rafael: Zegt de man zonder shirt aan. By the way; leuke nippeltjes.
Moeder Overgang: Wat komen jullie hier eigenlijk doen.
Rafael: The crime scene bekijken. Misschien.... Was die geile... (Hij ziet Gundula met Modeste binnenkomen.) Ik... (hijgend) …. naar... toilet... (Vreemd voorovergebogen loopt hij de kamer uit.)
Moeder Overgang: Nu, ik heb het hier gelukkig allemaal goed in de hand. Maar jij, Gundula, jij zult mijn persoonlijke zorgenkind zijn. Als een moeder zal ik over je waken. Dit is alvast iets voor het komende schooljaar... (Ze pakt uit een grote tas die om haar nek hangt een grote kuisheidsgordel, met een dik metalen, venusbergvormige voorkant. Ze doet die om bij Gundula en draait hem op slot. De sleutel laat ze in haar decolletage vallen.)
Hans Verdrammer: Moeder Overgang, die de mem terugbrengt in het woord memorabel, u hebt voor het eerst eens echt zinnig gehandeld. Moge het komende schooljaar een goed jaar worden. (terzijde) En nu naar Beer, om de crisissituatie te bespreken.
Moeder Overgang: Dank u, inspecteur. En eenieder kan nu gaan. Gundula, u zult zich voortaan bij mij moeten melden als u moet toiletteren. ZO is het leven. En kinderen: als iedereen dat filmpje heeft gezien, stoppen jullie het maar rustig terug in een file die je nooit bekijkt. We zijn hier immers een intellectueel instituut, geen Midden-Amerikaans bonga-bonga-feest!
(Ze lopen allemaal weg, Gundula een beetje moeilijk, maar Johannes blijft achter, nog altijd huilend.)
Johannes: Ik.... Ik moet.... (Hij vermant zich.) Ik moet die sleutel krijgen, al moet ik ervoor.... mijn matje laten afknippen.
