The girl from the big yellow M.
(Peertje zit thuis op de bank. Hij speelt verveeld met zijn smartphone. Dan komt het McDonaldsmeisje in een losjes gedrapeerde kamerjas binnengelopen.)
McDonaldsmeisje: Je bent de beste.
Peertje: Hmmhmm.
McDonaldsmeisje: Dat je een naakt meisje, een zeer, zéér naakt meisje in een taxi zet, haar thuis meeneemt, een kamerjas aanreikt en haar al die tijd met geen vinger beroert. Dat vind ik klasse.
Peertje: Ach… Wat had ik moeten doen? De politie had je aan mij toevertrouwd, de schurken, omdat ze een melding kregen over een inbraak aan de Lijnbaansgracht.
McDonaldsmeisje: Dus je wil me?
Peertje: In het geheel niet. Je bent aardig, maar je seksuele aantrekkingskracht op mij is nihil. Dat komt, denk ik, omdat je bij de McDonalds werkt. Dat vind ik eigenlijk een heel smerig idee. Dat de vingers die mijn mannelijkheid beroeren, eerst nog in de McChicken hebben zitten peuren.
McDonaldsmeisje: O okay.
Peertje: Wat je wel kunt doen, is even naar een gevoelige passage uit mijn eerste roman luisteren. Die hoop ik snel uitgegeven te krijgen. Mag jij alvast zeggen wat je ervan vindt.
McDonaldsmeisje: Geil. Ik luister.(Peertje pakt er een paar papieren bij en begint voor te lezen.)
Peertje: “De blonde Zozeise gooide haar lange, weelderige haardos in haar nek en wachtte, niet zonder anticipatie, op de kus die de stoere Zweed Worsten, met zijn sterke, welgevormde handen, zijn slaapkamerogen en zijn gedrongen lichaam, al likkend op haar speekselvragende hals zou planten. Ze was een vrouw van het gevoel: ja, de kus zou haar doen siddertrillen van een licht, ongerept, maagdelijk en enigszins gespannen genot, maar hij zou voor haar vooral het stempel zijn van zijn ware liefde, zijn wil om met haar het leven te gaan delen, uitdagingen aan te gaan en een betekenisvolle relatie op te bouwen die zijn fundamenten zou vinden in vertrouwen, geloof in elkaar, zuiver emotionele affectie en een wederzijds beschermend gevoel. Het solide samenzijn zou zeker culmineren in een huwelijk, een vruchtbaar huwelijk dat niet alleen tot gezonde, moreel verstandige kinderen zou leiden, maar ook tot weldoen en goedgevigheid jegens hun naasten. Zij zouden de parel worden van de gemeenschap waarin zijn zich zouden vestigen, zij, de schrandere stadsmeid en hij, de nobele, pure natuurmens uit de Zweedse wouden. Milieuvriendelijkheid, dierenliefde, naastenliefde, strijdbaarheid voor het goede doel en vooral een open huis voor wie een sterke schouder nodig had om op uit te huilen, daar zouden zij samen voor staan en dat meende zij in deze Worsten, deze echte man uit de achterlanden van Malmö gevonden te hebben. En nu was het moment daar. Hij nam haar warm en vaderlijk in zijn armen en vervolgens hard en meedogenloos in haar schede. Het maakte zo’n kabaal en misbaar dat de buren voor de ramen kwamen kijken.”
McDonaldsmeisje: Oe. Mooi. Maar…. Als je het me toestaat tenminste…
Peertje: Sure.
McDonaldsmeisje: Vergeet je niet dat je middels de namen van je karakters een beeld van warme, gezellige oerliefde probeert neer te zetten binnen de Nederlandse vleesindustrie. De saucijzenbranche gaat de afgelopen jaren, gebukt onder de economische laagconjuctuur, door het putje van die industrie. En jij noemt nu net deze branche als degene die genomen wordt door de worsten. En we weten allemaal dat in worsten de afgelopen jaren niks meer dan paardenvlees heeft gezeten. Tenzij je bedoelt dat die kerel een - excusez le mot - paardenlul heeft, is het vrij wrang dat je de saucijzenbranche laat nemen door de worstenindustrie.
Peertje: Hmm, zo heb ik het helemaal niet bekeken. Interessant.
McDonaldsmeisje: Maar misschien is het daarom juist wel zo sterk.
Peertje: Wauw. Mag ik misschien meer van mijn werk op enig momentje aan je voorleggen?
McDonaldsmeisje: Graag. Het was ijzersterk lieverd.
Peertje: Als je wat te drinken wil, pak lekker zelf wat uit de koelkast. Er is vast nog wel een of ander nepcolamerk dat met dezelfde kracht je ingewanden kapot maakt.
McDonaldsmeisje: Hahaha, wat geestig. Jij bent echt funny. Dat is goed om te weten want, eerlijk is eerlijk, dat ontbrak wel een beetje aan je verhaal, dat stilistisch nogal droog en clichématig was.
Peertje: O. Wellicht is het dan een goed idee dat je nu gaat douchen. Dan krijg je zo nog een kopje koffie, dan hijsen we je in wat kleding van de pa van Contijn - een leuk weekendensembletje- en dan kun je gaan.
McDonaldsmeisje: Maar…
Peertje: Iemand die een beetje literair onderlegd is, ziet toch dat ik van een Giphartiaanse opening overga op een stevig robbertje laat-romantische Arthur Japin om vervolgens met een typische Thomésewending te eindigen…
McDonaldsmeisje: Je bedoelt misschien kalfshart, Jamin, tomatenwending? Ik kan je niet volgen…
Peertje: Er liggen verse, voorverwarmde handdoeken in het badkamerdressoir.
McDonaldsmeisje: Okay. (Ze gaat.)
Peertje: Jemig, wat liet ik me weer bijna bij de neus nemen. Bro, wat is zij dóm. Voor zo iemand zou Roy me nu echt gewaarschuwd hebben. Verdorie, waar is Contijn nu eigenlijk al de hele tijd? Ik zal hem eens bellen. (Tiptoetst het nummer van Contijn.) Hallo? Hallo? Ja? Waar ben je? O? Hoe gaat het met je? Uh-huh…. uh-huh… jaja…. hmmmm. Okay…. uh-huh…. ja… Nou, dat is allemaal machtig interessant, Judy, maar ik heb ook geen ijsblokjes hier en bovendien kun je die niet door de telefoon naar een andere plek brengen dus ik stel voor dat jij met je getormenteerde vuvujaja in het vriesvak gaat liggen, bro. Jemig, dude. (Hij drukt weg.) Waarom zit dat mens nou eigenlijk onder al mijn sneltoetsen? Ik heb haar zelfs nog nooit ontmoet. Maar hé, dit is mijn phone helemaal niet. Het is die van...van...Tessa… Hoe kan dat nu? (De bel gaat, Peertje gaat open doen en komt terug met Bartho Braat.)
Bartho: Dus, ja zie je, ze is haar telefoon kwijt en ze vertelde het verhaal op de set… Ze heeft nu een scene en ik vind haar zo'n frisse persoonlijkheid gestoken in een goed kuitenpaar, dat ik dacht, ik ga haar telefoon ophalen.
Peertje: Juist ja. En u bent?
Bartho: Pardon?
Peertje: Ik heb geen idee wie u bent.
Bartho: (zichtbaar gefrustreerd) Bartho Braat.
Peertje: Geen idee.
Bartho: Jef?
Peertje: Jef wie?
Bartho: Jef Alberts?
Peertje: Ik dacht dat je Bartho Braat heette. Zeg hoor eens. Ik geef Tessa's telefoon niet aan de eerste de beste mee. Uw verhaal is onsamenhangend en ik vraag u te vertrrkken.
Bartho: Verdomme! Ik ben Bartho Braat. Ik speel Jef Alberts in GTST.
Peertje: Kijk ik nooit.
Bartho: Zeg… Snotneus…
Peertje: U staat in mijn huis. Ik vraag u vriendelijk te vertrekken.
Bartho: (zucht) Ik zal gaan. Nog een dingetje…
Peertje: Wilt u vertrekken? Moedertjelief, tegenwoordig doet iedereen ook maar of hij of zij je gênante en tergend relevante jeugddroom is. Maar zo steekt de steel niet in de vork, mijnheer…. U hebt weliswaar de gelaatsuitdrukking van een eagere Vockingworst maar dat maakt u nog niet tot degene wiens leed ons harder treft dan dat van de gewone burgers of arbeiders wier onblusbare dorst het lezen van een slechte roman over de Werdegang ener alcoholicus wiens lustvolle dans van vagijn naar vagijn hem tot de bedelstaf brengt de moeite waard maakt. Dus koppetje dicht en snaveltje toe zou ik zeggen, mannelijke kakdoos. Ik heb u door: ge zijt… (hij trekt het masker van het gezicht van de ander) Roy….
Roy: Braaaaaah…..
Peertje: Brooooo…..
Roy: Trek nog eens een masker vna mijn gezicht.
Peertje: Kan niet dat is je kutkop. (barsten beide in hysterisch gelach uit)
Roy: Bro!
Peertje: Braaaaah!
Roy: Ik heb zin om jou eens heerlijk te verwennen.
Peertje: Ik dacht dat je het nooit zou vragen.
Roy: Ik vraag ook niets. Hoe dan ook: hier. (Hij geeft Peertje een pakje, die dat aanpakt en begint uit te pakken. Hij trekt er een warme trui uit.)
Peertje: Braaah.
Roy: Ja, bro, en check de opdruk.
Peertje: Een pistachenootje met een snor! (omhelst Roy)
Roy: En wat heb je voor mij?
Peertje: Tessa's telefoon! (lachen beiden hartelijk)
Roy: Thanks.
Peertje: Ik heb je gemist.
Roy: O anders ik jou wel. Ik mis je input als ik mooi dingen schrijf.
Peertje: Hetzelfde.
Roy: En een gewillig oor als ik Tessa bezing.
Peertje: Iemand die niet opkijkt als ik een pot vaseline onder mijn bed vandaan haal.
Roy: Iemand die het niet erg vindt als ik met de toiletdeur open schijt.
Peertje: Iemand die niet mekkert als met mijn vingers in mijn neus zit en dan in de pot pindakaas.
Roy: Iemand die niet gaat gillen als ik vergeet de gordijnen te sluiten voordat ik in de woonkamer de hand aan mezelf sla op de laatste Elton-Johnhit. Ja, ik dacht: ik verras hem door me te verkleden als zijn favoriete GTST-karakter.
Peertje: Nou dat kartonnen masker dat je voor had, was levensecht.
Roy: Uit de feestwinkel. Ze hadden ook nog een Wim Zomer en een Jette van der Meij.
Peertje: De strakke toreadorbroek, de kaplaarzen en het openhangende hardroze shirt gaven echter weg dat jij het was. Bovendien: ik heb niks met oom Jef. Mijn favoriete karakters zijn Petra en Jan van Ede. Ze konden niet acteren, maar boy wat waren ze hot, brah. De afleveringen waar zij niet in zitten - en dat waren ze allemaal behalve de eerste twintig of zo - heb ik nooit gezien.
Roy: Bro?
Peertje: Dat heb ik je meermalen verteld, brah.
Roy: Duuuuuuuuuuuuuuuuuude...dan haal ik je door de war met onze oude schoolvriend Alfonso Severeijns.
Peertje: O. Hij.
Roy: Ja, hij is supermega with it, man. Ik dacht vanochtend: ik moet hem weer eens opzoeken, onze Alphonso, want hij zit echt retediep in de wereld van de showbiz tegenwoordig, nadat hij een paar jaar lang in de tuin in het zonnetje business plans heeft zitten lezen.
Peertje: Bro.
Roy: Maar ik dacht: hoe ga ik dát nou aanleggen? Ik mis hem, maar ik kan hem toch niet zomaar overvallen of zo? Dus ik denk: ik kleed me hip aan, maar ook als zijn favoriete soapster Bartho Braat. En dan ga ik naar hem toe. Maar nu ben ik toch pardoes plotseling jou op komen zoeken zeg… Jeumig. Was niet de bedoeling, sorry. Maar heee, bedankt voor de foon en ik ga nu snel, want straks is Alfonso misschien alweer naar de sportschool. Nou, toedels… (Hij gaat weer weg.)
Peertje: Bro???? Brah… (Roy komt terug.) Ah, gelukkig.
Roy: Trui vergeten. Was ook voor Alfonso. (Hij grist de trui mee.) Love ya. Tot snel. (Hij gaat weer weg. Peertje ploft beduusd in het pluche van de tweezitsbank.)
Peertje: En toch kwam hij naar míj…. (Het McDonaldsmeisje komt binnen, in de peignoir maar met nat haar.) Hey… Je haar is nat.
McDonaldsmeisje: Dat kan niet, ik ben … kaal.
Peertje: Eh…
McDonaldsmeisje: Ja… Come to mama…. (benadert hem met zwoelheid all over, en wil haar peignoir openslaan)
Peertje: Lieverd, ik voel het gewoon niet. (Het McDonaldsmeisje slaat geërgerd haar peignoir extra stevig dicht en komt huiselijk op de bank zitten.)
McDonaldsmeisje: Ik houd mijzelf wel voor dat je van de mannetjes bent.
Peertje: Ik heb gewoon geen… lust in je. Dat is niets persoonlijks.
McDonaldsmeisje: Invoelbaar.
Peertje: Vind je het erg om mij eventjes alleen te laten?
McDonaldsmeisje: Ja, eigenlijk wel. Zie: ik ben maar een klein meisje in een onbekend huis.
Peertje: Je hebt gelijk. Ik… Ik ben gewoon verward. Mijn beste vriend, dacht ik, en partner, geeft me dubbele signalen. Dan weer wil hij mijn beste makker zijn, dan weer wil hij mij alleen gebruiken voor zijn eigen doeleinden.
McDonaldsmeisje: Klinkt precies als mijn broer.
Peertje: En? Hoe ga jij er mee om?
McDonaldsmeisje: (haalt haar schouders op) Gewoon. Ik laat mij niet gebruiken. Maar praat wel met hem enzo.
Peertje: Komt hij wel eens als een acteur naar je toe om een trui op te halen van een andere jongen?
McDonaldsmeisje: Oooh, all the time.
Peertje: En wat doe je dan?
McDonaldsmeisje: Geef hem de trui, noem hem een aanstellerige hufter en sluit de deur.
Peertje: Hmm.. Thanks.
McDonaldsmeisje: Kijk… Ik mag jou enorm.
Peertje: Wederzijds.
McDonaldsmeisje: Maar ook jij geeft dubbele signalen. Je vindt me aardig, maar wil me niet als een seksueel object beschouwen, terwijl de hele popcultuur dat nu juist als doel heeft. Vrouwen zijn lustobjecten! Neem me! Maar nee, Peertje is the perfect gentleman.
Peertje: Als je het zo stelt… Ik bedoel, we kunnen wel een Facebookrelatie nemen, gewoon, om te kijken of het werkt.
McDonaldsmeisje: Meen je dat?
Peertje: Ja.
McDonaldsmeisje: Wow. Ik Facebookhoud van je.
Peertje: Eh… Like?
McDonaldsmeisje: Hihihi. Oh, wat een peer in mijn moeders gezicht. Een hoogopgeleide boyfriend.
Peertje: Wat is dit nu weer voor een moeilijk te plaatsen opmerking?
McDonaldsmeisje: Nou kijk, een van de redenen dat ik je zo vreselijk dig is dat ik mijn moeder, die een ongezonde obsessie heeft voor mijn broer, een psychische klap in het gezicht zou willen geven. Een muilpeer als het ware. En wie beter dan mijn eigen Peertje? Mijn Muilpeertje…
Peertje: Sick, bro…
McDonaldsmeisje: Och, wat weet jij van moeder-dochterrelaties?
Peertje: Meer dan jij ooit zult kunnen vermoeden, dude.
McDonaldsmeisje: Whatever. Een diepe relatie met jou maakt haar leven kapot. Ze wil namelijk het liefst dat ik thuiskom met een welgeproportioneerde metaalwerker, met een ruige tred, masculiene tafelmanieren en een lompe dispositie. Iemand die het servies van tante Mik aan gort slaat als je hem niet op tijd zijn pilsje brengt. Een echte man dus. Niet iemand zoals jij.
Peertje: Huh...getsiebah. Echt de opvatting van iemand die bij een dierenmishandelrestaurant werkt.
McDonaldsmeisje: Nou ja, zeg. McDonalds is niet gemeen tegen dieren. Wij zijn eerder rommelopruimers. Alles wat over is van het dier, kan nog worden opgegeten voordat je weer een dier gaat slachten, zo is de filosofie van McDonalds.
Peertje: Ik begin jou door te krijgen, mop.
McDonaldsmeisje: Hoe bedoel je dat nou weer?
Peertje: Het voortdurend wiegen met je overrijpe boom boom, je obsessionele fascinatie voor het GTST-karakter Che Azalaia, over wie je vannacht voortdurend in al je naaktheid hebt zitten praten met je hand op je Katze, het weglopen van een gymnasium, het werken bij McDonalds, het strippen voor een groot publiek, het opvrijen van agenten, je gestalk….jij hebt een moedercomplex van heb ik jou daar… Jeumig. Ik zou best een relatie met je hebben kunnen beginnen, want ik val gelukkig niet op uiterlijk, maar jij bent echt totaal ziek, dude. Echt. Ziek. Ga mijn huis uit.
McDonaldsmeisje: Nu?
Peertje: Juist.
McDonaldsmeisje: Zo?
Peertje: Neem die drag queen kleren mee die op mijn bed klaar liggen. En nee, dat is geen uitnodiging om op mijn bed klaar te gaan liggen.
McDonaldsmeisje: We hebben nogal een bipolaire relatie. Nu al. Afstoten, aantrekken, afstoten, aantrekken.
Peertje: Ja, het afstoten is geheel mijn werk.
McDonaldsmeisje: Ik ben anders ook heel goed in.. o, af-stóten.
Peertje: Hup, in de kleren jij!
McDonaldsmeisje: Dat is het tegenovergestelde van wat ik meestal hoor van mijn mannen, maar goed. Jemig, wat ben jij een Chris Tates zeg: mooi, maar onbereikbaar en ook een beetje onuitstaanbaar. Ik vond je gisteravond botertjegeil met je lekkere konnakol, maar als je hierzo op de bank zit dan ben je net mijn bipolaire oma die met trillende handen een bak vla aan het leeggrazen is.
Peertje: En jij, jij bent net een tochtige koe die zichzelf probeert te bezwangeren op een totempaal…
McDonaldsmeisje: En jij bent net agent Vledder na een wilde nacht die net onder Patty Brard vandaan kruipt…
Peertje: En jij bent net de ingrediënten van een Big Mac die te lang uit de ijskast hebben gelegen en alsnog de blender ingaan…
McDonaldsmeisje: En jij bent net Waylon zonder hoed die Home For Christmas aan het zingen is onder begeleiding van een death metal band…
Peertje: En jij bent net een uitgekotste McChicken Special die wegdruipt over de zweterige dijen van een door Badr Hari genomen Pernille La Lau.
McDonaldsmeisje: En jij bent net een door penisnijd getormenteerde Gordon die al nekkend zijn laatste lijntje snuift.
Peertje: Eh… Hoer! (Hij trekt haar peignoir weg en haar pruik af en springt bovenop haar. Ze laat zich gewillig nemen op de bank maar dan komt Contijn binnen.)
Contijn: Ha, het is hier pas echt gezellig zie ik. En ik dacht dat ik het gezellig had. Op mijn wandeling om de doden te gedenken. Nee, maar weet je waar je dan echt op zit te wachten? Op twee jongelingen die het nieuwe leven proberen te bewerkstelligen. De reincarnatie in volle gang. Gedraag jezelf Peertje.
Peertje: Oei. Ik heb het te bont gemaakt. Contijn is kwaad.
McDonaldsmeisje: Ach. Ik ben nat. Zo zijn we allebei wat.
Peertje: Je begrijpt het niet.
McDonaldsmeisje: Jawel.
Contijn: Hebben jullie al een relatie of is de de prelatiefase waarin er ook al gekibbeld wordt?
Peertje: Goddomme. Ik heb hem nooit zo meegemaakt. Scheer je weg.
Contijn: (kalmeert) Nee, nee.Ik ben overhaast. Ga verder. Vier het leven. Leg alleen een zeiltje op de bank.
Peertje: Nee, nee, de moed is mij vergaan.
Contijn: Nee, ik sta erop. (tegen het McDonaldsmeisje) Jij wil toch nog wel?
McDonaldsmeisje: Ja.
Peertje: He, wat een vervelende situatie.
Contijn: Nou, wat kan mij het ook schelen. Ik ga jullie ook niet opjutten. Het is allemaal al vreemd genoeg.
Peertje: Sorry.
Contijn: Nou ja, fijne avond. (gaat naar zijn kamer)
McDonaldsmeisje: Ik heb geen lust meer.
WORDT VERVOLGD
