(Een fraai gelambriseerd kantoor. In het midden een grote vergadertafel, aan de zijkant een tweetal stoelen met daaraan een koffietafeltje. In de stoel een gezette man - directeur Jan Mijneet, dikke sigaar uit zijn mondhoek, de knoopjes van het overhemd op volle spanning. Hij schrijft met vulpen, totdat zijn telefoon gaat.)

Jan: Jan, hier…. godverrrr….. ts……. god….. godver…… dat meen je? Zou je…. ja vrind. Oké. Heel goed. Dag vrind. (hij hangt op).

(Een jongedame komt het kantoor binnen. Het is Gravlax Kalfshersen, een niet onlelijk maar zeker niet knap meisje.)

Jan: Ha lieverd… ben je er weer? Zou je voor mij een e-mailtje willen tikken naar Peter Drentelmans?

Gravlax: Natuurlijk. Geef maar even hier. Je bezoek is er trouwens, zal ik haar binnenlaten? Het is Brels Snuit van de gemeente.

Jan: Godverrrrr… Laat maar binnen. (Brels Snuit komt binnen. Ze is een onverklaarbaar knappe vrouw met alsnog een enorm zakeninstinct en een keiharde uitstraling. Een antipathieke trek speelt om haar mond en ze frunnikt ongeduldig aan haar Louis Vuiton handtasje.) Ik zeg net tegen mijn secretaresse: laat haar maar binnen. Kun jij nou nooit even wachten, Brels?
Brels:  Nee, ik werk voor de gemeente en bij ons geldt: tijd is geld. (Tegen Gravlax) Shuf off, toots. (Gravlax wil weg gaan.) En ik neem geen suiker in mijn extra sterke frappuccino. On the double, darling. (Gravlax verdwijnt.) En nu tussen ons, missing link tussen Gordon en de tyrannosaurus rex…. Je bent aan het bouwen op het braakliggend stuk land voor het Grote Kinderbos. Een pornobioscoop, heb ik in de nog niet goed gekeurde plannen gelezen. I don’t appreciate it, Jan. Ik ben gisteren gaan controleren en nadat ik de catcalls van jouw werklui had beantwoord met het onklaar maken van de hijskraan door in de tank te plassen, heb ik even gezien hoe groot je dat gebouw eigenlijk wil maken en ….oh boy…. je bent van plan de speeltuin te verwoesten. Vergeet het, Mr Porking Out 2018.
Jan: (drukt op een knopje) Stuur de beveiligingsmensen naar boven. Opschieten graag.

Brels:  Gaan we dreigen, Dombo?
Jan: Nee, domme duts. Dreigen betekent dat je niet van plan bent tot uitvoering te komen, maar jij gaat eraan, bitch.
Brels:  (fluit op haar vingers) Meet the press, vetvlek. (Programmamaakster Elsa Sneeschap en haar cameraman Tyrone de Poortere komen binnen.) We nemen alles op.

Jan: Ik ben niet onder de indruk. Niet in de geringste mate. Tyrone, doe die camera naar beneden.

(Tyrone weifelt maar stopt dan met filmen.)

Brels: Tyrone?

(Gravlax komt binnen met een dienblad met twee kopjes koffie.)

Gravlax: O, ik zie dat jullie met meer zijn. Ik zet nog even twee kopjes. Allemaal zwart?

Brels: Ik wil een frappuccino, muts.

Gravlax: Noted.

Tyrone: Zwart graag.

Elsa: Zoals mijn ziel, hahaha. Lekker hoor, zwart.

Gravlax: Helemaal prima, ik ga het zetten. (Ze zet het dienblad op het bijzettafeltje en reikt de koffiekopjes aan aan Jan en Elsa.) De frappuccino duurt wel even, en die knappe vent heeft zijn handen vol zie ik. (Ze loopt weg.)

Jan: (Voordat Gravlax de deur sluit.) Koekje erbij!

Elsa: Tyrone? Filmen?

Tyrone: Dat kan ik niet. Jan is een sociëteitsgenootje van mijn vader. Ik heb hem onlangs gefilmd op de biljartavond van de soos.

Elsa: Who cares. Filmen.

Tyrone: Nee. Nee, dat kan niet.

Jan: Heel goed jongen.

Elsa: Dit slaat nergens op. Zo ken ik je niet? Wat gebeurt hier nou?

Brels: Eens. Dit is misselijkmakend.

Jan: Gaan jullie nou even zitten. Dan wachten we samen op de koffie. Ik vraag me af of de koffie eerder is dan de security.
Tyrone: Ik denk de koffie. Toen wij het gebouw betraden gingen Todd en Muzaffer van de security net met lunchbreak.

Jan: Ja, maar die gaan gewoon even naar de saladebar om de hoek en zijn dan binnen tien minuten terug om hier in het gebouw hun proteďnerijke groentelunch te nuttigen. Maar hee, mensen….laten we even pas op de plaats maken. Dit is in enkele seconden een potboiler geworden van de hoogste orde. Als we mevrouw Brels nu gewoon even hier van haar kopje koffie laten genieten, dan geef ik jullie gewoon even een rondleiding door mijn bedrijf en dan komen we hier terug om de zaak even op te lossen. Ik zie gewoon dat er licht is aan het eind van de tunnel maar dat we dat in de hitte van de discussie gewoon even niet zien. Volg mij, persmensen. Brelsje, we zien je in tien minuten. (Hij pakt Elsa en Tyrone bij de schouders en neemt ze mee de deur uit. Brels blijft wat besluiteloos staan, maar krijgt dan een idee. Ze loopt naar het bureau van Jan en opent een lade. Er komt een ballon uit die door de hele kamer vliegt en dan leeg neerzinkt. Brels zucht en begint dan in papieren te rommelen. Gravlax komt ongemerkt terug met koffie en ziet Brels rommelen in de papieren. Ze zet het dienblad neer en pakt uit een dressoir aan de zijkant een pistool en draait er een demper op. Ze richt op Brels.)
Gravlax: Ik doe alles voor mijn baas. (Ze schiet op Brels.)

Brels: Mis.
Gravlax: Niet.

Brels: Nee, maar ik heb een kogelvrij vest aan, sneue muts.
Gravlax: Miljaar. (Brels pakt nu een injectiespuitje uit haar handtas en gooit het naar Gravlax, die bukt, waardoor het ding vol in haar derričre landt.) Auw!
Brels: Een snelwerkend  doch onnaspeurbaar gif.  Over twee minuten ben jij om zeep. (Ze loopt naar Gravlax en trekt de spuit uit haar achterste.) En niemand die kan zeggen of bewijzen waarom. Okay, laten we nog even praten. Waarom slaap jij met mijn man?

Gravlax: Omdat… omdat… jij zo… auw, dit doet gemeen zeer zeg…. Anyway, omdat jij mij zo onbereikbaar leek. En dan ga je denken. Wat is net zo fijn als passievol scharen met de vrouw op wie je een oogje hebt? Inderdaad, haar man in het bed lokken en dan het liefst haar bed, zodat je een beetje van haar erotiek deelt.

Brels: Het was je om mij te doen?

Gravlax: Al die tijd.

Brels: Vandaar. Aha. We hebben nog anderhalve minuut. Heb je uberhaupt Sappische ervaring?

Gravlax: Nee, maar ik wil wel graag.

Brels: Is die nauwsluitende broek snel open te krijgen?

Gravlax: Vast en zeker, maar ik voel mijn onderlichaam niet meer. Dus ja. Het scharen zit er niet meer in wat mij betreft. Bovendien is mijn lust naar jou wel enigszins bekoeld, sinds een minuut geleden.

Brels: Fair point.

Gravlax: Zeg. Op persoonlijke titel… Ik vind het vreselijk wat Jan met de speeltuin wil doen. You go girl.

Brels: Dat vind ik - en ik weet dat ik vaak als zakenbitch wordt neergezet - echt fijn om te horen. Dat doet me wel wat.

Gravlax: Dat vind ik dan weer fijn. Nou…. Doei. (Ze zakt in elkaar.)

Brels: Zonde. Toch wel een aardig nufje. (Jan komt de kamer binnen.)

Jan: Zo, de dame en heer van de pers hebben een goedgevulde goodiebag gekregen en zijn opgewekt naar huis gegaan. Hadden wij verder nog wat te bespreken?

Brels: Neen, bespreken niet. (Ze grijpt alweer een inspectiespuitje uit haar tasje en mikt op Jans enorme pens. Daar komt het sidderend tot een halt.) Van dit spuitje zul je in slaap vallen, fatzo. Het gevoel zal uit je benen gaan en dan zul je onder gaan en dan neem ik je mee naar de politie alwaar een aanklacht klaarligt waar je juridische team niet omheen zal kunnen, akelige rotvent. Ik ben een gevoelige vrouw. Ik kan er niet tegen dat kinderen onrecht wordt aangedaan. En als een diepzieke zakenklootzak als jij voor eigen gewin de speelruimte van de nieuwe generatie vernietigd - en ja, ik weet dat ze dan gewoon weer achter de spelcomputer kruipen - dan moet ik gewoon in actie komen. Het is net als die keer dat ze mijn moeder op de brandstapel gooiden tijdens onze vakantie in Pittsburgh. We hadden ons kenbaar gemaakt als een anti-nucleaire familie en dat werd geheel verkeerd opgepikt door de rednecks daar. Al gauw grepen ze mijn moeder, verjoegen mijn vader met hun hooivorken en gooiden haar vervolgens op een verfijnd geprepareerde brandstapel. Het was vreselijk, maar een van de rednecks had zijn geweer tegen de boom laten staan. Ik heb het wapen gegrepen en de hele bunch vol met lood geschoten, inclusief hun dobermann pincher en de chihuahua. Het was te laat om mijn moeder te redden, omdat ik ook de blusemmer lek had geschoten, maar mijn punt was gemaakt. Mijn broertjes waren zo trots. De twee die ik niet per ongeluk geraakt had, bedoel ik. De overige drie zeiden niet veel meer.
Gravlax: A propos dat spuitje, is het normaal dat ik nog gewoon leef maar me een beetje verlamd voel?
Brels: Neen. Neen. O jee neen. O heb ik de verkeerde spuitjes gegooid. O nee, dit is weer net zo’n dag als vorige week woensdag. O jee, vaarwel Jan. Dit was niet de bedoeling.
Jan:  Dit is zwaar ruk. (Hij sterft.

Gravlax: Het is een gekke ervaring. Ik kan niks bewegen. Is Jan dood?

Brels: Ehuh.

Gravlax: Dan zal mijn arbeidscontract ook wel ontbonden zijn. Mooi klote.

Brels: (afgeleid) Tsja. Zeg, dit is echt een rotdag. Mijn koffie is nu ook nog koud. En het is zo'n smerig zwart bakkie. Ik wilde een frappuccino. Jezus, wat ben ik blij dat ik niet ga scharen met je. Dom wicht.

Gravlax: Nou ja zeg….

(Een knal, glasgerinkel, rook. Als de rook optrekt staat Huub Grolpapper midden in de kamer.)

Huub: Oei. Zo'n glazen peniskoker was inderdaad geen goed idee. Duly noted. Zeg… Had iemand een frappuccino besteld?

Brels: JA!

Huub: Top. (Hij haalt achter zijn rug een beker vandaan.) Hierzo. Is hier verder nog wat aan het handje.

Gravlax: Oe ja… Ik ben verlamd. Zou je me kunnen helpen?

Huub: (haalt zijn neus afkeurend op) Zeg, dat doe ik niet. Dat doet Stichting de Zonnebloem maar.  

Gravlax: Je begrijpt het niet, ik kan niet bewegen.

Huub: Niet mijn probleem. Zeg dames, een fijne dag verder, hoor. Ik moet dringend verder. Houdoe!

Brels: Houdoe.

Roberto: Heb jij een bureau?
Mi Ling: Ik heb een bureau.
Hoppe: Een bureau? Echt?
Mi Ling: Ja. Een bureau.
Roberto: Ik heb geen bureau.

Hoppe: Ik heb ook geen bureau.
Mi Ling: Ik wel.
Hoppe: Echt de vrouw van de directeur weer…

Abbie: O mijn god! O mijn god! Ik heb iemand neergeschoten! Wat doen we met het lijk? Wat doen we met het lijk?
Mara: Lijk? Ik ben okay hoor. Dat waren duidelijk losse flodders.
Abbie: Echt? O haha! O heerlijk. O gelukkig. O laat me je omhelzen.
Mara: Nee dank je.
Abbie: O geweldig. O gelukkig. O stom stom stom pistool. Haha losse flodders. (Ze haalt de trekker over en schiet haar eigen hoofd eraf.)

Mara: Oei, dat was onfortuinlijk.
Roberto: Dat waren heel geen losse flodders. Kijk maar, er zitten twee gaten in de apparatuur achter je. Ze had gewoon mis geschoten.
Mara:  Niet toen ze op zichzelf richtte. Nu ja, c’est la fucking vie. Ik ga lekker met het gezin op vakantie van het geld dat we hebben gekregen na de rechtszaak tegen jouw man, Mi Ling.
Roberto: Plus dat je man een heel seksimperium plus opbrengsten zal hebben geërfd nu zijn van hem vervreemde moeder haar eigen hoofd eraf geschoten heeft.
Mara: O ja. Ook. Jemig, ik kom wel goed uit deze hele geschiedenis naar boven zeg…
Mi Ling: (pakt het pistool op)  En met mij zou het niet slechter kunnen gaan dan nu: baan kwijt, echtgenoot die moet betalen voor het motorboaten van mijn producente. Dit is allemaal jouw schuld, Mara. Sidder, vuige vrouw, je bent om zeep. Het is voor je eigen bestwil. (Ze wil de trekker overhalen, maar dan springt Anita van de Beveiliging bovenop haar, terwijl ook Jeffrey van de Beveiliging binnenkomt.)
Jeffrey: Goed werk, Anita. Neem haar mee en breng deze moordenares van die arme oude vrouw met stukgeschoten hoofd daar op de grond naar de politie die verderop toevallig al staat te wachten en kom dan snel terug voor de nazorg van de slachtoffers hier.
Anita: RIght on, Jeffrey. (Ze neemt Mi Ling mee.)
Mi Ling: Oh nee, ik was onschuldig. Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! (Anita en Mi Ling af.)
Jeffrey: Wraakzuchtige moordenares… echt weer de vrouw van de directeur die denkt dat ze daarmee weg kan komen…

Roberto: Maar dit keer is ze er niet mee weggekomen. Nee, allemaal winnaars in deze studio. Ik zal jullie eerlijk vertellen dat ik Mi Ling nooit heb gemogen. Zij heeft zich fel tegen mijn benoeming verzet als medepresentator. Ze vond mij ‘gewoon niet de gedroomde opvolger.’ Het was al met al een arrogant stuk lellend vlees.

Mara: Ik zou bijna zeggen, eind goed, al goed, maar dat is niet waar…

Roberto: Nee, één persoon zal vandaag een minder dag hebben…. (Ze kijken naar het lijk van Abbie.)

Allen: Hahahahaha!

(Deur gaat open en een schoonmaker komt binnen. Spot op de schoonmaker.)

Schoonmaker: Ik.

Allen: Hahahahaha!

Mi Ling: Ja inderdaad. Beiden zouden onze producente nu aan kunnen klagen.
(Mara’s gezicht wordt krijtwit. Ze zinkt wanhopig ineen achter het glas….)
Roberto: Bellers, laat eens horen wat u ervan vindt…. Behalve mijn verloofde, die ongelooflijke taart hoeft dus niet meer te bellen en ik hoop dat ze op dit moment haar koffers aan het pakken is, want als ik thuis kom, wil ik haar daar niet meer vinden, begrepen….
Beller 4: Ik hang nog aan de telefoon, maar ik heb het begrepen, maatje Pink.
Roberto: Als ik maatje Pink ben, ben jij erwtjes op een plankje.
Mi Ling: Laten we het civiel houden. Dit is een serieus programma. Wie wil er inbellen om eens serieus mee te praten over dit geval. Wie is de schuldige. Ja, ons switchboard begint op te lichten en ik vraag Hoppe, onze technicus, de eerste beller door te laten komen…

Beller 5: Ja, goedemiddag… Ik vind het een lastige opgave. Heb even met mijn vrouw overlegd en wij menen dat het iets van Brahms is. Johannes dan he, he eh eh eh eh…. Pianosonate opus 1? Kan dat? Het heeft wel iets van dat melancholieke van Brahms.

Roberto: Ehm… Dit telefoontje vind ik lastig te plaatsen. Kan het zijn dat u verkeerd verbonden bent?

Beller 5: Nee hoor… Ik ben nu toch live op de radio?

Mi Ling: Jazeker, maar wij kunnen uw antwoord niet goed rekenen. Volgende beller!

Beller 5: Mijn vrouw twijfelde al zo, die dacht dat het iets van Rach…. (wordt opgehangen).

Roberto: Volgende beller, en dan maak ik echt ons spannende scoopje af!
Beller 6: Mijn man en ik dachten eerder aan de Soundtrack van Heisse Teens im Schnee want jullie doen toch ook soundtracks en zo?
Mi Ling: Eh... nu ben ik de draad toch echt even helemaal kwijt.
Beller 6: Ja, wel of geen soundtracks, wat is het nou?
Mi Ling: Dat is een beetje buiten alles om…
Beller 6: JA GEEF NOU EFFE GEWOON BELEEFD ANTWOORD!!!!!
Mi Ling: Geen soundtracks.
Beller 6: Ja zeg dat dan direct. En wat dat andere gevalletje betreft: Borre en directeur, put that bitch on ice! (Hij hangt op.)
Roberto: Dat is klare taal. Het Nederlandse publiek is duidelijk van mening dat er een countersuit tegen onze producente moet worden begonnen. We moeten haar uit de Hilversumse mediawereld wegvagen. Ze is de rotte plek in de appel, de vlieg in het brooddeeg…. O kijk, we moeten er even uit voor het journaal. Tot straks bij  Ringedingding met Roberto….
Mi Ling: ...en Mi Ling.
Hoppe: Ennnnn….jullie staan dicht! Goede show hoor!
Mara: (komt de studio in en zegt bijna toonloos) Ik krijg net door dat de luistercijfers door het dak gaan. Jullie contracten zijn verlengd voor nog vijf jaar. Ik, ik kan er inmiddels niet meer tegen. Ik word overal in Hilversum onheus bejegend en toch weten jullie er elke dag wel weer een tegen mij gerichte heksenjacht van te maken. Het begint ondraaglijk te worden. Ik….
Mi Ling: Het is op zich best invoelbaar, maar….
Mara: WAAAAAAAAAAAAA! (Ze bespringt Mi Ling en begint haar vakkundig te wurgen.)
Mi Ling: Aaaaaalllg gee gaaaauw han hijij aaaaaaag!
Roberto: Catfight. Cool.
Hoppe: Sta daar niet zo, eikel! (Hij sleurt Mara van Mi Ling af.) Mara, ik begrijp je woede, maar de luistercijfers gaan nu eenmaal voor alles. En dat je af en toe met een broodmes wordt aangevallen in de Jumbo, tja, dat is de naam van het spel, zeg ik altijd maar. Ja, je bent dankzij dit succesvolle programma de meest gehate vrouw van Nederland en nee, je kunt daar feitelijk niks aan doen. Maar om nou meteen te gaan wurgen….
Roberto: Bovendien ben je, volgens ooggetuigen, ook weer niet honderd procent onschuldig. Own it, woman.
Mara: Wat is dat nu weer voor slap gelul, dropneus? Ik word dus gewoon meegesleept naar een bezemkast en vervolgens probeer ik mij uit de greep van mijn belager te bevrijden en dan word ik een beetje in het programma aangeklaagd?? Waar gaat dat over? En de reden dat ik Mi Ling aanval heeft ermee te maken dat ik weet dat zij dit allemaal bedacht heeft. En waarom ook niet? Ze is immers getrouwd met de directeur en moet nu met lede ogen aanzien dat niet alleen haar man een schuinsmarcheerder eerste klas is die het met iedereen doet, maar ook dat ik haar en haar gezin duizenden euro’s uit de zak geklopt heb, waardoor ik wel naar Honolulu kan, waar zij overigens geboren is en zij niet!! Je bent een valse kat, Mi Ling! En de enige reden waarom jij jezelf Mi Ling noemt, is dat je op je negenentwintigste al zo vaak gelift bent, Mi Ling of moet ik zeggen Marjoken Vrieshove, dat iedereen denkt dat je Oosters bent. Ik vraag me zelfs af of die mond waaruit je spreekt niet per ongeluk je omhoog getrokken vagijn is. Dat verklaart namelijk die haren op je bovenlip.

MI Ling:  (barst in huilen uit) Het is waar… Op mijn negentiende…. een operatie….. mijn vriendje wilde iets nieuws….. mijn vriendin ook…..

Hoppe: Trek jezelf samen, vrouw. Je maakt geen sense.

MI Ling: Op mijn negentiende had ik een vriendje…. Ene Robert Eau. Prachtige man, goede volle bos met haar, en seksueel zo potent als twintig opgewonden chimpansees. Zo was zijn stoottechniek overigens ook, als die van een opgewonden chimpansee. Onze pret in bed werd steeds gevoeliger, en toen plots extremer en ruiger, en nog ruiger en nog extremer. Een keer werd ik wakker terwijl Robert slagroomtaart met veel knoeien boven mijn naakte lijf zat te eten…. Heftige shit gewoon. Op dat moment bedacht ik me hoe heerlijk het moest zijn om de geneugten van het orale met het vaginale te combineren. De chirurgen in Nederland wilde allemaal niet meewerken, en dus moest ik uitwijken naar de Verenigde Staten, waar zulke procedures aan de lopende band plaatsvinden. Enfin… Drie maanden later, drie maanden waarin we heerlijk genoten hebben van alle mogelijkheden, was Robert er op uitgekeken. Vooral het maandelijkse probleem begon hem tegen te vallen, al hebben we daar in het begin ook nog wel lol mee gehad in restaurants. Dan bestelden we groentesoep, en lieten het na een half uurtje terug naar de keuken sturen omdat we dan tomatensoep zouden hebben gekregen. Wat een pret. Ja, ik mis die tijden… Maar toch… Had ik maar nooit die operatie ondergaan. Weet je wel hoe het is om door het leven te gaan met een pratende vagijn? Weet je wel hoe lastig het is om niet de hele dag met je tong dat ene mondhoekje te bevochtigen? Weet je wel hoe lastig het is om een Brazilian wax op je bovenlip te ondergaan? Weet je wel hoe vervelend een tampon op die plek is? Dat het touwtje de hele dag uit je mond bengelt?

Mara: Het… O…. Dat wist ik niet…. Het spijt me….

MI Ling: Nu is het te laat.

Roberto: Even voor de duidelijkheid. Die Robert Eau… A. dat ben ik dus niet. B. wat heeft hij weggegooid. Een vagijn daar… En dat me dat nooit is opgevallen eigenlijk. Dat bedenk ik me nu pas. Natuurlijk, je hebt plotsklaps veel meer mogelijkheden in bed en in de keuken, wauw. Wat een lol kan je daar mee beleven.
(Abbie de Cointreau, een elegante drieënzeventigjarige, komt binnen.)
Abbie: Hallo, ik kom me melden voor het programma ‘Ringedingding met Roberto en Mi Ling’. Ik zou geďnterviewd worden vanwege mijn succesvolle bedrijf ‘Ezeltje Strekje’, dat huis-aan-huis-seks biedt voor bejaarden.
Mara: Ah, u bent mevrouw Abbie de Cointreau?
Abbie: Abbie de Cointreau, dat ben ik inderdaad. Ik heb vierendertig jonge werknemers in dienst, die in voltijd of deeltijd erotisch plezier bieden aan de ouderen in onze maatschappij. Een serie begeerlijke lichamen die het verrimpeld lijf van de oude-van-dagen orgasmisch bedienen. Ik ken bijvoorbeeld uw technicus: een van onze beste krachten die er minstens zeven per nacht afwerkte, totdat er één stierf op zijn kruis en hij zijn heil ging zoeken in radiotechniek.
Hoppe: Zulks is juist. Na het verscheiden van Cornélie van Engelen-Schaepema was voor mij de sjeu eraf. Sedertdien krik ik alleen nog de lekkere jonge carričrevrouwen van het Mediapark.
Mi Ling: Behalve mij.
Hoppe: Behalve jou, omdat je een smerige leugenares bent. En die blief ik niet.

Mi Ling: Ik?
Abbie: Ja jij. Ik hoorde je snotterverhaaltje terwijl ik binnenkwam en je relaas is op verschillende punten onjuist. Het is geheel niet zo dat jij een pratend kutje hebt, want hoe zou je daarmee kunnen articuleren?  Je hebt je inderdaad laten liften omdat je koste wat kost de vrouw van de directeur wilde worden, nadat ik je uit mijn team had geknikkerd omdat je diverse bejaarden van hun bezittingen had beroofd.
Mi Ling: Oh?
Abbie: Doe niet of je neus bloedt, meisje. De oude mevrouw Rutte-Dinkelmans is al haar juwelen kwijtgeraakt en volgens mij draag je nog steeds haar kostbare broche op je blouse. Je wilde omhoog en omhoog in de maatschappij, omdat je de boerderij van je ouders niet over wilde nemen en je gebruikte mijn eerlijke, respectabele escortbedrijf om rijkdommen te vergaren en aldus te ontsnappen aan het agrarische zwarte gat dat doemrijk op je lag te wachten.
Mi Ling: Het was stapelvee of bejaardenprostitutie. Toen ik genoeg juwelen had om mij op de feestjes van de fine fleur van Hillywood te vertonen, heb ik mijn kans gegrepen. Natuurlijk heb ik geen pratend kutje, maar de mannen vonden dat een aantrekkelijk idee. Ik pijpte me een kaakontwrichting. Alle vooraanstaande zakenmannen van Hilversum heb ik afgezogen. Zo ook de directeur. En hij bezorgde mij dit baantje. Maar hij is een vreselijke schuinsmarcheerder en hij zoekt telkenmale zijn gerief elders, nu hij weet dat mijn verhaal van het pratende kutje en Robert Eau geheel verzonnen zijn. Maar het begon bij jou, Abbie de Cointreau. Jij betaalt je werknemers fuck all.

Hoppe: Dat is waar, voor het geld moest je het niet doen, alleen als je zin had om oude kranten te humpen.
Roberto: Terwijl de bejaarde klanten zich blauw betaalden, zo wist mijn grootvader mij te vertellen.
Abbie: Ja hoor eens hier, ben ik nu ineens de bad guy? Ik moest toch ook wat nadat mijn hiphop-carričre roemloos in het slop was geraakt?
Roberto: Dat zeggen ze allemaal, oldtimer.
Abbie: (trekt een pistool en richt het op de anderen, in het bijzonder Roberto) So what, pretty boy? Jullie gaan hier in je programma reclame maken voor mijn escort service, want na decennia in de schnitzelverkoop en nog meer decennia in de hiphopscčne wil ik nu de big time hitten begrepen? Ik ben het zat om de sloof te spelen. In het schnitzelrestaurant, bij de platenmaatschappij en de televisieshows of voor mijn zoon Kimball Zeepmans, die niet wil deugen en die nooit geboren had mogen worden.

Mara: Kimball? Mijn echtgenoot? Ik dacht dat hij een wees was. Is hij jouw zoon? Dat verklaart een hoop…
Abbie: Ik heb hem altijd verwaarloosd, maar dat doet nu niet ter zake. Dus dit wordt een nice and easy interview met veel positieve vibes voor mijn bedrijf Ezeltje Strekje. Ik wil eindelijk een rijke. succesvolle zakenvrouw worden met een villa op de Trompenberg, midden tussen mijn belangrijkste klanten.

Mi Ling: O mijn god, nee! Ze is gun happy! (Ze valt in zwijm.)
Hoppe: Mensen, het journaal is voorbij. Vijf seconden tot uitzending.

Roberto: Oké, we doen het!

Abbie: Ik ben bang dat ik hier geen werknemers paraat heb, maar als je even…

Roberto: Nee, we maken reclame voor je, bitch.

Hoppe: En we zijn live….

Mi Ling: Ja, welkom terug lieve luisteraars. We gaan het in dit tweede uur hebben over een game changer in de ouderenzorg, ‘Ezeltje Strekje’. Een taboedoorbrekende dienstverlener die eenzame ouderen met behoefte aan intimiteit tegemoet komt. Aan tafel is gekomen Abbie Cointreau, eigenaresse van deze bijzondere onderneming.

Abbie: Ik ben niet gekomen hoor, dat doen nochtans alleen onze cliënten hahahaha.

Roberto: Vlak voor we live gingen sprake wij al met elkaar en toen vertelde u dat u voornamelijk tieners in dienst heeft die op oproepbasis ouderen bevredigen, klopt dat?

Abbie: Nee, niet helemaal. Wij hebben geen tieners in dienst, maar bevredigen doen we wel. Oraal voornamelijk. Big data laat zien dat onze cliënten het wel weer eens lekker vinden om afgewerkt te worden door iemand die wel een gebit heeft, en dat 78% van de mannen het lekker vindt als er lichtjes gebeten wordt.

Mi Ling: Interessant. Maar vertel eens wat meer of die 14- en 15-jarige tienermeisjes en -jongens die jullie in dienst hebben? Is dat wel legaal?

Abbie: Ik heb verdorie geen tieners in dienst. En ja, het is allemaal legaal.

MI Ling: We hebben een beller! Goedemiddag, zegt u het maar!

Beller 7: Ja hallo, met Hok.

Roberto: Zegt u het maar!

Beller 7: Wat heerlijk… ik ben 93 en zou zo graag een tiener bij uw gast willen bestellen. Kan dat?

Abbie: Meneer, ik doe niet aan tieners. U kunt wel een volwassen jongeman of jongedame op visite krijgen voor uw behoefte aan intimiteit, maar….

Beller 7: Doet u mij maar een tiener.

Mi Ling: Meneer, ik ga de verbinding verbreken, het is niet de bedoeling dat u via ons bestelling doet bij onze gaste. Dan krijgen we van het Commissariaat een aardige boete. Als u ‘Ezeltje Strekje’ rechtstreeks belt, kunt u vast van hartelust tieners bestellen. Volgende beller!

Mara: Is het niet wonderbaarlijk dat Mi Ling weer zo snel bijkomt, nadat ze toch echt helemaal en totaal in zwijm gevallen is?
Roberto: Ze is one tough cookie, dat moet ik haar nageven.
Mi Ling: Zeg het maar, beller…
Beller 8: Ja liefste, ik ben het…
Mara: De directeur!
Beller 8: Ik krijg net bericht uit het hoofdgebouw. Jullie zijn allemaal ontslagen wegens het reclame maken voor seks met tieners. Hoppe, gooi de Hollandse Hits Top 250 er maar in. Jullie zijn gecanceld.
Hoppe: Okay.
Roberto: Damn, mijn carričre down the drain.
Mi Ling: Kut met klapdeuren.
Hoppe: Even wachten met vloeken totdat ik de band ook echt heb gestart.
Mi Ling: Excuus.
Mara: Maar...maar...we werden toch gedwongen met een pistool...we kunnen toch….o vergeet het, dit is Hillywood. Dwang door een pistool wordt niet als ware dwang gezien. We zijn toast. Dankjewel, pornogrootje met je rotpistool. Heb je nog meer dat je zou willen vergallen behalve onze carričres of laat je het daarbij? Waarom schiet je me niet meteen neer, kutmuts?
Abbie: Okay. (Ze schiet Mara neer.)
Roberto: Wat een rotdag voor haar.
Mi Ling: Ik ga mijn bureau opruimen. [ Wordt vervolgd.]